Gill Pratt to nie tylko wybitny naukowiec, ale również człowiek, który ukształtował nowoczesne podejście do roli sztucznej inteligencji w motoryzacji. Jego kariera zaczęła się w laboratoriach Massachusetts Institute of Technology, gdzie badał zagadnienia robotyki i uczenia maszynowego. Później trafił do amerykańskiej agencji DARPA, gdzie koordynował przełomowe konkursy robotyczne, które definiowały kierunek rozwoju inteligentnych maszyn.
Jego przejście do Toyoty w połowie drugiej dekady dwudziestego pierwszego wieku było wydarzeniem, które zaskoczyło wielu komentatorów branży. Pratt objął stanowisko dyrektora Toyota Research Institute – jednostki odpowiedzialnej za rozwój autonomii, nowych źródeł energii i innowacji w zakresie bezpieczeństwa.
Gill Pratt nie był typowym menedżerem – jako naukowiec stawiał na długofalowe myślenie i rozwagę. W odróżnieniu od konkurentów, którzy głośno ogłaszali nadejście pełnej autonomii, on mówił o potrzebie „współpracy człowieka z maszyną”. W jego wizji samochód przyszłości nie miał zastępować kierowcy, ale go wspierać, przewidywać błędy i chronić w krytycznych momentach.
W centrum jego filozofii stoi etyka – przekonanie, że technologia musi służyć człowiekowi, a nie go marginalizować. Dzięki niemu Toyota nie tylko rozwija autonomiczne systemy jazdy, ale również platformy do badań nad empatią maszyn, sztuczną intuicją i adaptacyjnym stylem jazdy.
Gill Pratt to współczesny uczony w służbie motoryzacji. Nie interesują go jedynie liczby i wykresy – interesuje go przyszłość człowieka w świecie, który coraz bardziej zależy od algorytmów.
