Tomohiko Ikeda nie był twarzą kampanii reklamowych ani bohaterem salonów samochodowych, ale to on przez lata czuwał nad spójnością filozofii, jaką kierowała się marka Lexus. Jego rola jako głównego inżyniera i menedżera projektów była kluczowa w zdefiniowaniu tego, czym luksusowy japoński samochód ma być w erze XXI wieku. W czasach, gdy Lexus szukał własnej tożsamości między europejskim stylem a japońską precyzją, Ikeda potrafił odnaleźć punkt równowagi.
Początki jego kariery sięgają lat osiemdziesiątych, gdy w strukturach Toyoty rozpoczął pracę jako inżynier nadwoziowy. Był częścią zespołu pracującego nad pierwszymi koncepcjami samochodów segmentu premium. Wraz z rozwojem marki Lexus, Ikeda coraz bardziej skupiał się na harmonii między komfortem jazdy, jakością wykonania i emocjonalnym aspektem prowadzenia. Zrozumiał, że luksus w japońskim wydaniu nie musi kopiować rozwiązań niemieckich, ale może czerpać z własnych korzeni.
Jako główny inżynier modeli takich jak Lexus IS czy GS, wprowadzał do projektów ideę „takumi” – rzemieślniczego podejścia do każdego detalu. Dla Ikedy nie było ważne tylko to, jak auto wygląda, ale jak się je czuje, gdy zamykasz drzwi, dotykasz przełącznika, czy przyspieszasz na autostradzie. W jego projektach każdy element musiał pracować w harmonii z pozostałymi, a finalny efekt miał być czymś więcej niż tylko sumą części.
Jego styl zarządzania był spokojny, ale bardzo wymagający. Potrafił godzinami analizować zachowanie zawieszenia czy brzmienie silnika, by osiągnąć perfekcję, którą określał jako „emocjonalną równowagę”. Ikeda uważał, że samochód klasy premium nie może być tylko środkiem transportu – musi być przedłużeniem osobowości kierowcy.
Tomohiko Ikeda zyskał ogromny szacunek w branży jako ten, który potrafił nadać technologii duszę. Dzięki niemu Lexus przestał być postrzegany wyłącznie jako bardziej luksusowa Toyota, a zaczął budować własną legendę jako marka, która potrafi być jednocześnie subtelna i wyjątkowa.
