Makoto Asahara był jednym z tych ludzi, którzy nie musieli mówić wiele, by zostać usłyszanymi. Jego głos miał wagę, ponieważ przez lata wypracował sobie reputację człowieka niezłomnego w kwestii jakości. Dla niego każda niedoskonałość była znakiem braku szacunku dla klienta i dla samego produktu. W świecie, w którym tempo produkcji często wygrywa z dokładnością, Asahara był bastionem rzemieślniczego podejścia do przemysłu.
Zaczynał jako inżynier kontroli jakości, ale bardzo szybko powierzono mu odpowiedzialność za całe działy produkcji i testów końcowych. Jego metody opierały się na nieustannym doskonaleniu procesów i wprowadzaniu kultury odpowiedzialności wśród pracowników. W zakładach, które nadzorował, nawet najmniejsze odchylenie od normy nie przechodziło bez reakcji.
Asahara był zwolennikiem idei, że to, czego nie widać, bywa najważniejsze. Uczył zespoły, by nie szukały drogi na skróty, bo to, co raz zostanie zaakceptowane jako „wystarczające”, staje się nowym standardem – i często niebezpiecznym.
Jednym z jego największych osiągnięć było przekształcenie linii montażowych w miejsca nie tylko produkcji, ale także nauki. Wprowadzał systemy ocen wzajemnych, regularne rotacje pracowników, by każdy mógł zrozumieć cały proces i nabrać szacunku do każdego etapu powstawania pojazdu.
Jego praca nie była widowiskowa, ale dzięki niej wiele japońskich samochodów stało się synonimem niezawodności. To dzięki Asaharze tysiące aut opuszczało fabryki z pewnością, że przetrwają lata bez awarii.
Choć przez większość życia zawodowego unikał rozgłosu, pod koniec kariery zapraszano go do udziału w projektach jako doradcę jakościowego. Niezmiennie powtarzał, że najważniejsze w produkcji jest myślenie o osobie, która będzie używać auta za dziesięć czy dwadzieścia lat.
Jego filozofia pozostaje fundamentem w wielu firmach, które cenią precyzję, pokorę wobec technologii i zaufanie, jakie klient pokłada w marce.
