Marcel Fässler, pochodzący ze Szwajcarii, to nazwisko doskonale znane każdemu fanowi wyścigów długodystansowych. Choć przez lata pozostawał nieco w cieniu bardziej medialnych kolegów z zespołu, jego wkład w sukcesy Audi był absolutnie kluczowy. Jego kariera to podróż przez różne kategorie i kontynenty, zawsze jednak oparta na rzetelności, pokorze i zespołowym duchu.
Zaczynał w kartingu i seriach jednomiejscowych, gdzie szybko zyskał reputację szybkiego i inteligentnego kierowcy. Ścigał się w niemieckiej Formule Trzy, a później także w Deutsche Tourenwagen Masters, gdzie reprezentował barwy Mercedesa, a następnie Opla. Jego talent do adaptacji do różnych samochodów i warunków torowych stał się jego znakiem rozpoznawczym.
Prawdziwa eksplozja kariery nastąpiła, gdy dołączył do programu Audi Sport, specjalizującego się w wyścigach długodystansowych. Wspólnie z André Lottererem i Benoîtem Tréluyerem stworzył jedną z najbardziej dominujących ekip w historii Le Mans. Ich współpraca była wzorcem harmonii i zaufania – każdy z nich znał swoje mocne strony i potrafił je wykorzystać dla dobra zespołu. Fässler często brał na siebie najtrudniejsze zmiany – prowadzenie w nocy, jazdę w deszczu, zarządzanie zużyciem opon – zawsze wychodząc z tych prób zwycięsko.
Wygrał Le Mans trzykrotnie, zdobył tytuł mistrza świata FIA WEC i zyskał uznanie wśród rywali jako jeden z najbardziej kompletnych kierowców długodystansowych. Jego styl jazdy był płynny, elegancki, niemal niewidoczny dla postronnych obserwatorów, ale zawsze skuteczny. Był kierowcą, który nie szukał blasku fleszy, lecz stabilności, wyników i wzajemnego szacunku w zespole.
Po zakończeniu kariery w fabrycznym zespole Audi pozostał związany ze sportem, uczestnicząc w wyścigach GT, szkoleniu młodzieży i wydarzeniach związanych z historią motorsportu. W swoim kraju cieszy się ogromnym szacunkiem jako sportowiec, który pokazał, że sukces w motorsporcie to nie tylko szybkość, ale także charakter i umiejętność pracy z innymi.
Marcel Fässler nie jest może najbardziej rozpoznawalną twarzą padoku, ale jego osiągnięcia i postawa sprawiają, że zapisał się na trwałe w historii wyścigów jako człowiek, który rozumiał, że wygrywa się razem, a nie w pojedynkę. Jego historia to hymn na cześć sportowej współpracy i profesjonalizmu w najczystszej postaci.
