Norberto Fontana to jedna z tych postaci w świecie wyścigów, które budzą jednocześnie podziw i niedosyt. Urodzony w Arrecifes, mieście będącym kolebką wielu argentyńskich kierowców, od najmłodszych lat przejawiał ogromne zainteresowanie motorsportem. Już jako dziecko wykazywał się niezwykłą szybkością i instynktem rywalizacji, co szybko zaprowadziło go do kartingu, a później do Europy – mekki wyścigowej edukacji. Tam jego talent rozbłysnął w pełni, zwłaszcza w niemieckiej Formule Trzy, gdzie zdominował sezon i zdobył tytuł mistrza.
Sukcesy Fontany otworzyły mu drzwi do Formuły Jeden, a jego nazwisko coraz częściej pojawiało się w kontekście przyszłych gwiazd królowej motorsportu. W sezonie tysiąc dziewięćset dziewięćdziesiątego siódmego zadebiutował w barwach zespołu Sauber. Choć jego występy były jedynie zastępstwem za etatowego kierowcę, to każda z kilku rund, w których brał udział, pozwoliła obserwatorom dostrzec potencjał, jakim dysponował. Niestety, brak odpowiedniego zaplecza oraz polityczne zawirowania w świecie Formuły Jeden sprawiły, że Fontana nie otrzymał pełnoetatowego miejsca w kolejnym sezonie.
Choć jego przygoda z Formułą Jeden była krótka, Norberto nie zrezygnował z wyścigów. Wracając do Ameryki Południowej, stał się jedną z ikon argentyńskiego motorsportu. Startował z sukcesami w serii TC 2000, Turismo Carretera i Top Race, gdzie przez lata budował reputację doświadczonego i walecznego kierowcy. Jego styl jazdy cechował się agresją i determinacją, a rywale często wspominali o jego nieustępliwości i chęci walki o każdy centymetr toru.
Dla fanów w Argentynie Fontana był symbolem niespełnionego marzenia o wielkiej karierze w Formule Jeden, ale jednocześnie dumą narodową, która mimo przeszkód nigdy nie straciła ducha walki. Jego obecność na torach Ameryki Południowej przypominała młodym zawodnikom, że droga na szczyt jest trudna, lecz zawsze warto próbować. Norberto Fontana pozostaje postacią, która łączy świat europejskiej precyzji z południowoamerykańską pasją.
