Nicolas Prost od urodzenia miał na barkach ciężar wielkiego nazwiska. Syn czterokrotnego mistrza świata Formuły Jeden, Alaina Prosta, był nieuchronnie porównywany do ojca – jednego z największych kierowców wszech czasów. Ale Nicolas nigdy nie próbował kopiować kariery ojca. Zamiast tego stworzył swoją własną drogę, mniej spektakularną, lecz pełną konsekwencji, ciężkiej pracy i wielkiej pasji do motorsportu.
Urodził się w połowie lat osiemdziesiątych, gdy jego ojciec był już legendą. Dzieciństwo spędził w cieniu padoków i torów, obserwując świat wyścigów z bliska, ale z dystansem. Początkowo nie interesował się karierą kierowcy – zajął się studiami inżynieryjnymi i sportem akademickim. Dopiero w wieku dwudziestu lat zdecydował, że spróbuje swoich sił w kartingu, co było bardzo późnym początkiem jak na standardy zawodowego ścigania.
Mimo spóźnionego startu, Nicolas systematycznie piął się w górę. Startował w Formule Trzy, a później w serii Euroseries 3000 i GP2, gdzie prezentował solidne tempo, choć nie wyróżniał się na tle bardziej doświadczonych rywali. Szybko jednak znalazł swoją niszę w wyścigach długodystansowych, gdzie jego regularność i techniczne podejście do jazdy sprawdziły się doskonale. W barwach zespołu Rebellion Racing stał się jednym z filarów ekipy w serii World Endurance Championship, regularnie zdobywając miejsca na podium w klasie prototypów.
Szczególne znaczenie miało jego zaangażowanie w Formułę E – pierwszą w pełni elektryczną serię wyścigową. Nicolas dołączył do zespołu e.dams Renault, współtworzonego przez jego ojca, i przez kilka sezonów był jednym z najrówniejszych zawodników w stawce. Choć nigdy nie zdobył tytułu, kilkukrotnie stawał na podium i pomagał zespołowi zdobywać mistrzostwa konstruktorów. Był przykładem kierowcy, który potrafił adaptować się do nowej technologii i wspierać zespół nie tylko wynikami, ale także wiedzą inżynierską.
Nicolas Prost zawsze pozostawał w cieniu swojego ojca, lecz nigdy nie próbował z tym cieniem walczyć. Przyjął go jako część swojego dziedzictwa, ale nie pozwolił, by go zdominował. W świecie motorsportu zyskał szacunek jako profesjonalista, człowiek o spokojnym usposobieniu, który nigdy nie starał się być showmanem, lecz zawsze był niezawodnym członkiem każdego projektu, w którym brał udział.
Jego historia to przypomnienie, że nie każdy musi być mistrzem świata, by zostać zapamiętanym. Czasem wartością jest konsekwencja, lojalność i rzetelność. Nicolas Prost pokazał, że można mieć wielkie nazwisko i jednocześnie być sobą – bez kompleksów, ale też bez potrzeby wielkich deklaracji. Jego kariera to hołd dla motorsportu w czystej postaci – pracy, pasji i oddania, nawet jeśli reflektory świecą na kogoś innego.
