Flavio Briatore to jedna z najbardziej kontrowersyjnych postaci w historii Formuły Jeden, ale też bez wątpienia jeden z tych, którzy potrafili zmieniać układ sił w padoku. Bez inżynierskiego wykształcenia, bez doświadczenia jako kierowca, bez rodowodu w motorsporcie, a jednak przez lata zarządzał zespołami, które zdobywały tytuły, budował kariery wielkich mistrzów i wyznaczał standardy, które wielu usiłowało później naśladować. Dla jednych był wizjonerem, dla innych manipulantem. Jedno jest pewne – nigdy nie pozostawał niezauważony.
Urodzony we Włoszech Briatore zaczynał od pracy w branży mody i klubów nocnych, a jego znajomość z Luciano Benettonem otworzyła mu drzwi do świata wyścigów. W latach osiemdziesiątych objął kierownicze stanowisko w zespole Benetton Formuła i błyskawicznie rozpoczął przebudowę jego struktury. To on dostrzegł talent młodego niemieckiego kierowcy, który dopiero co zadebiutował – Michaela Schumachera. Briatore zaryzykował, zatrudniając go kosztem bardziej doświadczonych zawodników, i to ryzyko się opłaciło.
Pod jego przywództwem Benetton zdobył dwa tytuły mistrzowskie w połowie lat dziewięćdziesiątych. Briatore nie znał się na technice, ale potrafił zarządzać zespołem, wywierać presję tam, gdzie była potrzebna, i podejmować decyzje z zimną krwią. Jego metody nie zawsze spotykały się z aprobatą, ale trudno było odmówić im skuteczności. Po odejściu Schumachera do Ferrari, Briatore przez krótki czas stracił wpływy, ale szybko wrócił do gry, przejmując zespół Renault.
W nowym tysiącleciu ponownie udowodnił, że potrafi stworzyć zespół mistrzowski. To pod jego wodzą Renault zdobyło dwa tytuły z Fernando Alonso. Briatore był nie tylko menedżerem, ale i showmanem – prowadził kluby, interesował się modą, randkował z supermodelkami, a jednocześnie prowadził negocjacje z największymi nazwiskami świata motorsportu. Jednak jego kariera zakończyła się z hukiem, gdy w dwa tysiące dziewiątym roku wybuchł skandal związany z ustawieniem wyniku wyścigu w Singapurze rok wcześniej. Nakazał swojemu kierowcy rozbić się na torze, by zapewnić zwycięstwo drugiemu zawodnikowi zespołu. Afera ta doprowadziła do jego odejścia i wieloletniego zakazu działalności w sporcie.
Pomimo kontrowersji, nikt nie może odmówić Briatore wpływu na historię Formuły Jeden. Był katalizatorem sukcesu kilku największych nazwisk w tym sporcie. Tworzył mistrzów, ale też wprowadzał zamęt. Jego styl zarządzania był brutalny, czasem cyniczny, ale skuteczny. Dla wielu pozostał symbolem dekady, w której Formuła Jeden była nie tylko sportem, ale też spektaklem, w którym wielkie ego i wielkie pieniądze grały pierwsze skrzypce.
