Pedro de la Rosa to jedna z najbardziej szanowanych postaci w historii hiszpańskiego motorsportu. Choć nigdy nie zdobył mistrzostwa świata, nie zdominował klasyfikacji generalnych ani nie stawał regularnie na podium, jego wkład w rozwój Formuły Jeden – zarówno jako kierowcy, jak i eksperta technicznego – jest nie do przecenienia. Urodzony w Barcelonie, rozpoczął karierę od kartingu, jak wielu jego rówieśników, a potem z powodzeniem wspinał się po szczeblach wyścigowej drabiny – od Formuły Ford po japońską Formułę Trzy i Formułę Nippon, gdzie zdobywał pierwsze międzynarodowe sukcesy.
Debiut w Formule Jeden przypadł na końcówkę lat dziewięćdziesiątych, kiedy Pedro dołączył do zespołu Arrows. Już w swoim pierwszym wyścigu zdobył punkt, co w tamtych czasach było osiągnięciem wartym uwagi. Jego kariera przebiegała przez kilka zespołów, w tym Jaguar, McLaren i Sauber, a także hiszpańskie HRT. Choć rzadko startował jako podstawowy zawodnik, jego prawdziwa siła objawiała się w pracy testowej – był jednym z najlepszych kierowców rozwojowych w całej stawce. W barwach McLarena odegrał istotną rolę w udoskonalaniu bolidów, z którymi Kimi Räikkönen i Lewis Hamilton walczyli o tytuły mistrzowskie.
Styl pracy Pedro de la Rosy był niemal akademicki – precyzyjny, analityczny, skupiony na szczegółach. Inżynierowie uwielbiali z nim współpracować, bo potrafił dokładnie opisać zachowanie samochodu i wskazać obszary wymagające poprawy. Był również świetnym ambasadorem Formuły Jeden – elokwentny, spokojny i zawsze profesjonalny, często zapraszany do udziału w wydarzeniach promujących sport. Po zakończeniu kariery wyścigowej objął rolę komentatora i analityka w hiszpańskich mediach, gdzie dzielił się swoją wiedzą z milionami widzów.
Pedro de la Rosa to przykład zawodnika, który mimo braku wielkich tytułów, zyskał ogromny szacunek w środowisku. Dla hiszpańskich fanów był symbolem wytrwałości, inteligencji i oddania sportowi. W czasach, gdy Alonso święcił największe triumfy, de la Rosa był jego cichym towarzyszem w tle – niezawodnym, solidnym i zawsze gotowym do wsparcia. Jego dziedzictwo żyje w pamięci fanów jako wzór sportowego profesjonalizmu i pasji, której nie da się zmierzyć jedynie pucharami.
