Sprawdzenie napięcia wyjściowego cewki zapłonowej jest jednym z najważniejszych elementów diagnostyki układu zapłonowego, zwłaszcza gdy pojawiają się objawy wypadania zapłonu, trudności z rozruchem czy spadku mocy silnika. Napięcie wyjściowe cewki, czyli napięcie generowane na zacisku wysokiego napięcia, może sięgać nawet 30–40 tysięcy woltów. Do jego pomiaru nie wystarczy zwykły multimetr – konieczne jest użycie specjalistycznej sondy wysokiego napięcia lub oscyloskopu warsztatowego z odpowiednią przystawką. W warunkach domowych najczęściej stosuje się jednak metody pośrednie. Pierwszą z nich jest test iskry: wykręć świecę, podłącz ją do przewodu zapłonowego i przyłóż do masy silnika. Podczas kręcenia rozrusznikiem obserwuj iskrę – powinna być wyraźna, niebieska i regularna. Słaba, żółta lub nieregularna iskra świadczy o zbyt niskim napięciu wyjściowym cewki. Drugą metodą jest pomiar rezystancji uzwojeń cewki za pomocą omomierza – zbyt wysoka lub zbyt niska rezystancja może wskazywać na uszkodzenie lub zwarcie w uzwojeniu, co bezpośrednio wpływa na napięcie wyjściowe. Wartości rezystancji pierwotnej i wtórnej powinny być zgodne z danymi producenta. W przypadku nowoczesnych cewek zintegrowanych z elektroniką, pomiar napięcia najlepiej powierzyć warsztatowi wyposażonemu w oscyloskop. Regularna kontrola napięcia wyjściowego cewki pozwala szybko wykryć usterki i zapobiec poważniejszym awariom układu zapłonowego.
