Jakie systemy wspomagające działają tylko przy wyższej prędkości?

W nowoczesnych samochodach wiele systemów wspomagających kierowcę zostało zaprojektowanych tak, by aktywować się wyłącznie przy określonych, wyższych prędkościach jazdy. Wynika to z faktu, że ich funkcjonalność lub bezpieczeństwo użytkowania zależy od dynamiki ruchu i specyfiki sytuacji drogowych. Jednym z najbardziej charakterystycznych przykładów jest asystent utrzymania pasa ruchu (Lane Keeping Assist, LKA), który zwykle działa od około 60 km/h wzwyż. Przy niższych prędkościach system ten pozostaje nieaktywny, ponieważ w mieście kierowca często wykonuje manewry wymagające chwilowego opuszczenia pasa, np. omijanie przeszkód czy parkowanie. Innym przykładem są systemy ostrzegania o niezamierzonej zmianie pasa ruchu, które również często aktywują się dopiero po przekroczeniu określonej prędkości, zazwyczaj 50–70 km/h. Adaptacyjny tempomat w podstawowych wersjach może działać od 30 km/h, a niektóre systemy predyktywnego dostosowania prędkości czy asystenci omijania przeszkód aktywują się dopiero na trasach szybkiego ruchu. Systemy monitorowania martwego pola (Blind Spot Monitoring) często są aktywne od 30 km/h, ponieważ przy niższych prędkościach ryzyko kolizji bocznej jest mniejsze i kierowca ma więcej czasu na reakcję. Wspomaganie kierownicy w niektórych autach ogranicza siłę wspomagania przy wyższych prędkościach, by poprawić stabilność pojazdu. Warto pamiętać, że systemy te są projektowane z myślą o zwiększeniu bezpieczeństwa i komfortu jazdy na trasach, gdzie ryzyko poważnych zdarzeń drogowych jest największe.