Rozróżnienie lakieru fabrycznego od naprawianego to ważna umiejętność, szczególnie przy zakupie samochodu używanego lub ocenie jakości naprawy blacharsko-lakierniczej. Lakier fabryczny charakteryzuje się idealnie równą, gładką powierzchnią, jednolitym połyskiem i brakiem widocznych przejść między elementami. Współczesne lakiery nakładane są w warunkach fabrycznych – w sterylnych kabinach, przy stałej temperaturze i wilgotności, co zapewnia powtarzalność i wysoką jakość powłoki. Najprostszym sposobem rozpoznania lakieru fabrycznego jest pomiar grubości powłoki miernikiem lakieru – na elementach fabrycznych grubość wynosi zazwyczaj 80–150 μm (na stalowych elementach) i 120–180 μm (na aluminiowych). Jeśli miernik wskazuje wartości powyżej 200–250 μm, oznacza to, że element był lakierowany ponownie lub szpachlowany. Kolejnym sygnałem naprawy jest różnica w odcieniu, połysku lub strukturze lakieru – naprawiany element może być bardziej błyszczący, matowy lub mieć inną fakturę niż sąsiednie części. Warto zwrócić uwagę na linie przejścia między elementami – widoczna linia, różnica w odbiciu światła, pyłki pod lakierem czy zacieki to typowe objawy naprawy. Lakier naprawiany może mieć także ślady po cieniowaniu, czyli rozprowadzeniu nowego lakieru na sąsiednie elementy, by zniwelować różnice w kolorze. W przypadku lakierów metalizowanych i perłowych różnice mogą być widoczne pod pewnym kątem lub w ostrym świetle. Oględziny warto przeprowadzić w naturalnym świetle, najlepiej na zewnątrz, oraz dotykiem – fabryczny lakier jest idealnie gładki, naprawiany może być szorstki lub mieć wyczuwalne przejścia. Dodatkowo, na elementach naprawianych mogą być widoczne ślady demontażu – nowe śruby, nietypowe uszczelki, brak oryginalnych nitów czy spawów. Ostatecznym potwierdzeniem naprawy jest dokumentacja serwisowa lub faktury za wykonane prace.
