Diagnostyka czujników silnika to podstawowe zadanie każdego mechanika i coraz częściej również doświadczonego użytkownika nowoczesnego auta. Aby krok po kroku poprawnie rozpoznać problem związany z niesprawnym czujnikiem, należy podążać pewnym schematem. Po pierwsze, należy zwrócić uwagę na kontrolki ostrzegawcze i objawy typu: nierówna praca silnika, gaśnięcie, wzrost zużycia paliwa, spadki mocy, problemy z rozruchem czy tryb awaryjny. Drugim krokiem jest podłączenie komputera diagnostycznego przez złącze OBDII, odczytanie kodów błędów i sprawdzenie tak zwanych parametrów rzeczywistych (live data) – pozwala to określić, których czujników problem może dotyczyć (np. MAP, MAF, TPS, czujniki położenia wału/wałka, temperatury, lambda, ciśnienia paliwa). Następnie sprawdza się podstawowe parametry elektryczne czujnika – pomiar oporu, napięcia, sygnału (najczęściej w warunkach statycznych oraz podczas pracy silnika). Można to zrobić zwykłym multimetrem, sprawdzając, czy wyniki mieszczą się w normach producenta. Jeśli czujnik nie odpowiada lub wartości są błędne/skaczące, kolejnym krokiem jest inspekcja mechaniczna – kontrola wtyczek, stanu przewodów, ewentualnych śladów korozji, zaolejenia lub uszkodzenia mechanicznego. W przypadku podejrzenia czujników indukcyjnych (np. położenia wału) zaleca się pomiar sygnału oscyloskopem. Po wykryciu usterki warto dokonać testu podmiany („swap test”) – zamienić czujnik na sprawny egzemplarz i monitorować poprawę pracy silnika. Jeśli problem mija, źródło problemu zostało zidentyfikowane. Po każdej naprawie należy skasować błędy i przeprowadzić próbę drogową. W przypadku bardziej zaawansowanych czujników (lambda szerokopasmowa, NOx, MAP cyfrowe) niezbędna może być konsultacja z serwisem lub wykorzystanie profesjonalnego sprzętu. Regularna diagnostyka to pewność prawidłowej pracy jednostki napędowej i ochrona przed poważniejszymi oraz kosztowniejszymi awariami w przyszłości.
