Jak czujniki wpływają na procedurę rozruchu zimnego silnika

Rozruch zimnego silnika to krytyczny moment eksploatacji każdego pojazdu – ilość dostarczanego paliwa, zapłon i praca wszystkich podzespołów są wówczas sterowane praktycznie wyłącznie na podstawie informacji dostarczanych przez czujniki. Najważniejszy z nich to czujnik temperatury cieczy chłodzącej (CTS), który informuje sterownik ECU o aktualnej temperaturze silnika – na tej podstawie komputer wzbogaca mieszankę paliwowo-powietrzną, zwiększa ilość paliwa i zmienia moment zapłonu. Czujnik temperatury powietrza dolotowego (IAT) pozwala precyzyjnie dobrać proporcję paliwa do warunków otoczenia. Dodatkowo czujnik położenia wału korbowego oraz czujnik położenia wałka rozrządu odpowiadają za synchronizację zapłonu i wtrysku paliwa w odpowiedniej fazie cyklu pracy silnika. Czujniki prędkości obrotowej silnika, czujniki ciśnienia w kolektorze ssącym (MAP) i w układzie paliwowym umożliwiają sprawną kontrolę ilości paliwa oraz powietrza w trakcie rozruchu. Jeśli któryś z sensorów przekazuje błędne dane (np. uszkodzony termistor lub zanieczyszczony IAT), mieszanka staje się zbyt uboga lub zbyt bogata – powoduje to trudności z rozruchem na zimno, gaśnięcie silnika chwilę po odpaleniu, nierówną pracę oraz zwiększone zużycie paliwa i emisję spalin. Szczególnie w nowoczesnych samochodach prawidłowa współpraca czujników zapewnia minimalizację zużycia silnika i szybkie osiągnięcie temperatury optymalnej, chroniąc motor przed nadmiernym zużyciem na zimno. Regularna diagnostyka i dbałość o sprawność wszystkich kluczowych czujników to gwarancja pewnego rozruchu nawet w najbardziej wymagających warunkach zimowych.