Hybryda kojarzy się głównie z oszczędzaniem paliwa w ruchu miejskim i cichym przemieszczaniem się na krótkich dystansach w trybie elektrycznym. Jednak coraz więcej kierowców zadaje pytanie, czy hybryda sprawdzi się na długich trasach – autostradach, ekspresówkach czy kilkusetkilometrowych wyjazdach wakacyjnych. Współczesne układy hybrydowe, szczególnie typu full hybrid (HEV), są projektowane tak, by ich efektywność nie ograniczała się do jazdy miejskiej. Silnik spalinowy przejmuje tam główną rolę przy wysokich prędkościach, a jednostka elektryczna służy do wspomagania w razie potrzeby: przy przyspieszaniu, wyprzedzaniu lub krótkotrwałej jeździe z górki. Oznacza to, że na autostradzie samochody hybrydowe zużywają porównywalnie tyle paliwa co tradycyjne benzyny, ale pozostają ciche i wyjątkowo płynne podczas jazdy. Ich największą zaletą na długich dystansach jest bezobsługowe działanie skrzyni bezstopniowej e-CVT, brak szarpnięć, a także możliwość cichego toczenia w korkach czy podczas dojazdu do miasta. Wartością dodatnią jest także zazwyczaj znakomita trwałość napędu, niższa awaryjność sprzęgła oraz oszczędności na układzie hamulcowym dzięki rekuperacji. Ograniczeniem hybrydy w trasie są raczej stosunkowo niewielkie bak paliwa i nieco wyższe spalanie przy bardzo wysokich prędkościach powyżej 130–140 km/h. W przypadku hybryd typu plug-in, napęd elektryczny służy do uzupełniania mocy tylko przez określony odcinek, a potem auto jeździ głównie na benzynie. Dla osób, które często podróżują po kraju lub za granicę, kluczowa jest także dobrze rozwinięta sieć serwisowa i pewność co do jakości paliw na trasie – hybryda nie wymaga specjalnych ładowarek, może być tankowana tak samo jak klasyczne benzyny i nie jest zależna od punktów ładowania. Dzięki temu hybryda doskonale nadaje się do długich tras, pod warunkiem rozsądnego zarządzania tempem jazdy i pamiętania o przewadze jej napędu głównie w spokojniejszych warunkach drogowych.
