Czujniki przeciążeniowe stanowią podstawowy i kluczowy element każdego systemu poduszek powietrznych (SRS, czyli Supplementary Restraint System). Ich zadaniem jest nieustanne monitorowanie zmian przyspieszenia i opóźnienia pojazdu w różnych osiach, by natychmiast rozpoznać sytuację wymagającą aktywacji airbagów. Sercem każdego czujnika przeciążeniowego jest tzw. akcelerometr (przyspieszeniomierz), zazwyczaj typu MEMS (Micro-Electro-Mechanical Systems), który mierzy siły działające na pojazd w tysiącznych częściach sekundy. Najważniejszą cechą czujnika jest zdolność do rozróżnienia zwykłych przeciążeń eksploatacyjnych (np. gwałtowne hamowanie, jazda po dziurach) od przeciążeń charakterystycznych dla zderzenia – gdy przekroczony zostanie zaprogramowany próg decyzyjny, czujnik generuje sygnał uruchamiający sterownik poduszek. Współczesne systemy SRS wykorzystują wiele czujników rozmieszczonych na całym pojeździe – nie tylko w centralnej jednostce SRS, ale też w progach, słupkach, zderzakach i siedziskach, co pozwala precyzyjnie ocenić kierunek, siłę i punkt kolizji. Praca czujników jest stale monitorowana przez sterownik airbag – jakiekolwiek anomalie (np. przerwa w sygnale) powodują natychmiastowe zapalenie kontrolki SRS na desce rozdzielczej. W razie kolizji dane z czujników trafiają do pamięci sterownika, a proces otwarcia poduszki inicjowany jest sekwencyjnie – najpierw pirotechniczne napinacze pasów, następnie generatory gazu napełniające airbagi, często z dodatkowym rozróżnieniem wyzwalaczy dla różnych stref kabiny. System przeciążeniowy współpracuje również z innymi czujnikami – np. ciśnienia w drzwiach (side airbag), obecności pasażera czy kąta obrotu pojazdu, co pozwala osiągać wysoką skuteczność i minimalizować ryzyko błędnego odpalenia poduszek.
