Szyby elektrochromatyczne, choć jeszcze niedawno były zarezerwowane głównie dla klasy premium, stają się coraz popularniejsze również w pojazdach wyższej klasy średniej i segmentów specjalnych (np. kampery, limuzyny). Największą zaletą tej technologii jest pełna kontrola nad ilością światła wpadającego do wnętrza pojazdu – szybka możliwość regulacji stopnia przyciemnienia, od przejrzystej do niemal nieprzepuszczającej światła. Rozwiązanie to zauważalnie podnosi komfort termiczny, czym bezpośrednio wpływa na niższe zużycie klimatyzacji i energii elektrycznej (zwłaszcza w autach EV). Szyby elektrochromatyczne świetnie sprawdzają się w warunkach intensywnego nasłonecznienia, chroniąc przed nadmiernym nagrzewaniem się pojazdu i eliminując konieczność stosowania rolet oraz osłon przeciwsłonecznych. Systemy inteligentnego ściemniania podnoszą prywatność i bezpieczeństwo, ograniczając widoczność wnętrza pojazdu z zewnątrz nawet podczas postoju. Jednak rozwiązanie to ma także swoje wady: pierwszą z nich jest cena – szyby elektrochromatyczne, zwłaszcza segmentowane, kosztują wielokrotnie więcej niż tradycyjne zestawy szyb czy przyciemnianych folii. Są podatne na awarie elektroniczne (uszkodzenia sterowników, przepięcia) i – w razie rozbicia lub uszkodzenia warstwy elektrochromatycznej – koszt naprawy lub wymiany jest porównywalny z wymianą kompletnego dachu panoramicznego. Zdarzają się przypadki nierównomiernego zużycia warstwy przy wieloletniej eksploatacji, „plamy” przy długotrwałym działaniu promieniowania UV, a w niskich temperaturach reakcja szkła może być spowolniona. Wadą jest również konieczność kompatybilności elektroniki – nie każda szyba elektrochromatyczna da się zamontować zamiennie bez wymiany części układów sterujących lub modyfikacji oryginalnego wyposażenia auta. W codziennej praktyce użytkownik doceni funkcjonalność, design i wygodę, ale również musi liczyć się z wyższymi kosztami utrzymania, koniecznością konserwacji i potencjalnym ryzykiem utraty gwarancji przy naprawach poza ASO.
