Każda homologowana szyba samochodowa musi posiadać zestaw trwałych oznaczeń, które gwarantują zgodność z normami bezpieczeństwa oraz identyfikują jej parametry technologiczne. Obowiązkowe jest oznaczenie E (w okręgu lub prostokącie) z liczbą kraju homologacji (np. E1 – Niemcy, E20 – Polska), świadczące o przejściu testów zgodnie z regulaminem EKG ONZ R43. Poza tym widnieje znak producenta (logo, skrót nazwy, niekiedy kod fabryki), numer homologacji lub serii produkcyjnej, rok i miesiąc produkcji szyby (w postaci liter/znaków), określenie typu szkła: T (hartowana), L (laminowana), V (szyba zespolona), a także dodatkowe informacje: AS1/AS2 (klasa przekazywania światła – AS1 to pełna widoczność, AS2 – przyciemniana), symbole dodatkowych powłok (UV, IR, heat), może być także opis funkcji „Acoustic”, „Thermal”, „Laminated”, „Tempered”. Nietypowe znaczniki pojawiają się przy szybach zintegrowanych z czujnikami – mogą to być piktogramy kamery, deszczu, światła. Oznaczenia umieszcza się najczęściej w dolnym rogu szyby, są odporne na ścieranie i pozwalają na identyfikację szkła podczas przeglądu technicznego czy likwidacji szkód. Znajomość symboli pozwala nie tylko dobrać właściwy zamiennik przy wymianie, ale również unikać szyb niefabrycznych, które mogą nie spełniać wymagań ochronnych w razie kolizji.
