Testowanie systemów wspomagania jazdy wymaga kompleksowego podejścia i uwzględnienia zarówno diagnostyki elektronicznej, jak i praktycznej weryfikacji działania poszczególnych asystentów. Najpierw należy podłączyć samochód do komputera diagnostycznego (OBD-II lub dedykowanego narzędzia serwisowego), który umożliwia odczyt błędów i statusów wszystkich kluczowych systemów (ABS, ESP, TCS, czujniki radarowe, kamery, ultradźwięki, systemy parkowania, Lane Assist, systemy pre-collision itd.). Diagnostyka powinna wykryć zarówno błędy bieżące, jak i zapisane w pamięci błędy przeszłe, oraz umożliwić odczyt parametrów bieżących (live data). W kolejnym etapie należy przeprowadzić testy funkcjonalne na zamkniętym terenie: sprawdzić reakcję systemów przy próbie gwałtownego hamowania na śliskiej nawierzchni, działanie asystentów pasa ruchu (kontrola wibracji kierownicy, aktywność korekty toru), skuteczność kontroli trakcji na różnej nawierzchni, reakcję układu automatycznego hamowania awaryjnego na przeszkody oraz poprawność pracy wspomagania parkowania czy czujników martwego pola. Sprawdza się również automatyczne domykanie szyb/lusterka, funkcje komfortowe i asystentów świateł drogowych. Istotne jest także skontrolowanie działania systemów przy rozmaitych prędkościach i w warunkach rzeczywistego ruchu. Każdy test powinien być poprzedzony odczytem instrukcji producenta, a wyniki testów porównane z parametrami katalogowymi i specyfikacją danego modelu pojazdu. Profesjonalne warsztaty stosują specjalne maty testowe, urządzenia symulujące przeszkody i czujniki sprawdzające kalibrację kamer/radarów. Regularna diagnostyka systemów asysty jest warunkiem ich bezbłędnej pracy i bezpieczeństwa na drodze.
