Aktywna korekcja toru jazdy to zaawansowana funkcja systemów bezpieczeństwa czynnego (ADAS), projektowana przede wszystkim z myślą o zapobieganiu nagłej utracie panowania nad pojazdem podczas pokonywania zakrętów, dynamicznych manewrów czy jazdy po śliskiej nawierzchni. System bazuje na sieci zaawansowanych czujników: wykrywania kąta skrętu kierownicy, prędkości obrotowych kół, przeciążeń poprzecznych i wzdłużnych (akcelerometry), czujnika położenia pedału gazu/hamulca oraz, w coraz większej liczbie aut, czujnika bocznego opadu (yaw sensor). Głównym zadaniem systemu jest analiza zamiaru kierowcy i porównanie oczekiwanej trajektorii (wynikającej z położenia kierownicy i prędkości pojazdu) z rzeczywistym torem jazdy oraz prognozowanie, czy auto nie „ucieka” poza zadany promień zakrętu. W przypadku wykrycia odchyłki – np. tendencji do podsterowności (przód auta „wypycha”, nie skręca), system automatycznie ingeruje: generuje selektywne przyhamowanie wybranych kół, ogranicza moment obrotowy poprzez współpracę z ECU lub przejmuje chwilowo kontrolę nad napędem (AWD/ESP). Przy nadsterowności (tył auta ślizga się na zewnątrz zakrętu) system przyhamowuje wewnętrzne tylne koło. W bardziej zaawansowanych autach aktywna korekcja toru jazdy współpracuje z napędem na cztery koła, systemami skrętnymi tylnych kół, a nawet ze zmiennymi przełożeniami układów kierowniczych, by precyzyjnie dostosować reakcję samochodu do warunków. Dzięki temu system znacznie poprawia stabilność pojazdu przy wysokich prędkościach na autostradzie lub na mokrej czy zaśnieżonej nawierzchni. Dodatkowo korekcja toru stała się również podstawą systemów autonomicznej jazdy oraz asystentów pasa ruchu, których reakcje coraz częściej są płynne i nieodbierane przez kierowców jako agresywne.
