Aktywacja fabrycznego ogranicznika prędkości w nowoczesnym pojeździe jest procesem szybkim i przewidzianym do regularnego stosowania nawet podczas codziennej eksploatacji. Po uruchomieniu pojazdu kierowca może zwykle ustawić ogranicznik przy wykorzystaniu przycisków na kierownicy, dźwigni lub poprzez wybór opcji na ekranie komputera pokładowego. Cała procedura trwa zazwyczaj od kilku do kilkunastu sekund – aktywacja polega na wybraniu żądanej wartości prędkości (np. 50, 90, 130 km/h), potwierdzeniu wyboru (przycisk „set” lub odpowiedni dotykowy panel) i zamknięciu menu. Po takim działaniu system automatycznie zaczyna monitorować prędkość pojazdu i nie pozwala jej przekroczyć, co sygnalizuje lampka kontrolna lub specjalny komunikat na desce rozdzielczej. Niektóre zaawansowane samochody oferują funkcję automatycznej aktywacji ogranicznika po każdym rozruchu silnika lub załączenie limitu wynikającego z odczytu znaków drogowych przez kamerę. W efekcie, całość operacji nie zajmuje więcej czasu niż standardowe ustawienie tempomatu i może być wykonana w trakcie postoju bądź tuż po ruszeniu. Pełna aktywacja (łącznie z ewentualnym zarejestrowaniem komendy przez komputer ECU i przejściem w tryb blokady) trwa chwilę dłużej, jeśli samochód wymaga weryfikacji czy zostały spełnione warunki bezpieczeństwa (np. prawidłowa pozycja pedałów, aktywne pasy itp.). W praktyce użytkownik nie odczuwa opóźnień – ogranicznik reaguje praktycznie natychmiast po ustawieniu i jest gotowy do działania bez konieczności odczekiwania na żadne „ładowanie” ani potwierdzanie komunikatów poza wyborem żądanej wartości limitu.
