Tempomat adaptacyjny, znany też pod nazwami ACC (Adaptive Cruise Control) czy predykcyjny tempomat, to system wyznaczający dziś najwyższy standard komfortu jazdy wśród systemów wspomagających kierowcę. Jego kluczową funkcją – zwłaszcza w najnowszych pojazdach – jest możliwość samodzielnego doprowadzania auta do pełnego zatrzymania, czyli hamowania do zera. System ACC korzysta z radarów, lidarów i kamer monitorujących odległość do poprzedzającego pojazdu. Kiedy auto jadące przed nami zwalnia lub zatrzymuje się (np. w korku, na światłach czy rondzie), komputer prawidłowo dostosowuje siłę hamowania aż do zupełnego postoju. Po zatrzymaniu – jeśli postój trwa kilka sekund (2–5) – tempomat może samoistnie wznowić jazdę, jeśli poprzednik ruszy. W przypadku dłuższych postojów konieczne jest potwierdzenie intencji kontynuowania jazdy przez kierowcę (naciśnięcie gazu lub przycisku „Resume”). Istnieją jednak różnice między poszczególnymi markami i generacjami systemów; w tańszych lub starszych modelach funkcjonalność „hamowania do zera” bywa ograniczona (system wyłącza się poniżej 30 km/h albo wymaga manualnego hamowania). Dla pełnej skuteczności hamowania do zera niezbędna jest sprawność wszystkich czujników, czystość kamery oraz brak awarii komunikacji z układem hamulcowym. Uwaga: nawet najnowszy tempomat adaptacyjny nie zawsze rozpozna bardzo powolny lub niespodziewany manewr innego pojazdu, dlatego kierowca musi być w gotowości do przejęcia kontroli – system pozostaje asystentem, nie pełnoprawnym „autopilotem”.
