Tempomat, zarówno klasyczny, jak i adaptacyjny (ACC), może pracować w samochodzie również podczas holowania przyczepy, jednak funkcjonowanie systemu jest wtedy uwarunkowane szeregiem czynników konstrukcyjnych oraz zasadami bezpieczeństwa. Najważniejszym zagadnieniem jest rozpoznanie przez komputer pokładowy obecności przyczepy – w większości nowych aut następuje to poprzez detekcję połączenia elektrycznego gniazda lub dedykowane czujniki w uchwycie haka holowniczego. Po wykryciu przyczepy tempomat aktywuje się normalnie, lecz system dostosowuje strategię zarządzania momentem obrotowym, zmianami biegów (w automacie) oraz reakcjami na wzniesienia. Producenci często ograniczają zakres pracy tempomatu z przyczepą: zmniejszają dopuszczalną prędkość maksymalną (np. do 80–90 km/h), wyłączają funkcje wyprzedzania lub kickdown (by uniknąć nagłych przyspieszeń) oraz zwiększają czułość systemów stabilizacji toru jazdy (np. Trailer Sway Assist). Adaptacyjny tempomat ACC holując przyczepę, korzysta z danych radarowych na krótszym dystansie, wyłącza Stop&Go w bardzo gęstym ruchu i wprowadza dodatkowe ograniczenia, by zapobiec destabilizacji zestawu. W pełni elektroniczne pojazdy i hybrydy przeważnie automatycznie przechodzą w tryb pracy „z przyczepą”, modyfikując mapę silnika i reakcje skrzyni biegów. W starszych autach tempomat może nie być w ogóle aktywowany, jeśli wykryje zwiększoną masę zestawu bądź brak wszystkich sygnałów bezpieczeństwa. Kluczowym zaleceniem jest ścisłe przestrzeganie instrukcji obsługi producenta pojazdu – nie każdy model ma homologację na użycie tempomatu z przyczepą, a błędne użytkowanie grozi nieprzewidywalnym zachowaniem zestawu, wydłużeniem drogi hamowania, utratą stabilności lub dezaktywowaniem wsparcia przez komputer pokładowy. Zawsze przed wyjazdem z przyczepą należy wykonać próbę działania tempomatu, test manewrów i ewentualnie ograniczyć zakres funkcji do minimum.
