Różnica między aktywnym a pasywnym napędem 4×4 sprowadza się do sposobu zarządzania momentem obrotowym między osiami pojazdu. Aktywny napęd 4×4 to system sterowany komputerowo, automatycznie reagujący na zmiany przyczepności i stanu nawierzchni – najczęściej oparty na sprzęgle wielotarczowym (np. Haldex, xDrive, 4MATIC), rozdziela napęd w czasie rzeczywistym wg algorytmów odczytujących dane z czujników ABS, ESP, prędkości obrotowej, kąta skrętu. Największą zaletą aktywnego napędu jest możliwość płynnego i dynamicznego dołączania lub wyłączania tylnej/przedniej osi (0–100% rozdział momentu) bez konieczności ingerencji kierowcy. Pasywny napęd 4×4 to rozwiązanie starszego typu – moment przekazywany jest mechanicznie poprzez przekładnie zębate, wały i sprzęgła stałe, najczęściej z możliwością ręcznego dołączania napędu (dźwignia, pokrętło, manualna blokada mostów). Najczęściej stosowany w klasycznych terenówkach (Land Cruiser, Lada Niva, Patrol), zapewnia prostotę konstrukcji i maksymalną wytrzymałość, ale kosztem braku „inteligencji” systemu i wyższego zużycia. Aktywne układy 4×4 świetnie nadają się do SUV-ów, gdzie liczy się wszechstronność, a pasywne – do ciężkiego off-roadu.
