Napęd dołączany (part-time 4×4) to jeden z najczęściej spotykanych układów w klasycznych samochodach terenowych oraz niektórych pickupach. Podstawową zaletą tego rozwiązania jest prostota konstrukcji – samochód porusza się normalnie z napędem na jedną oś (najczęściej tylną), a w razie potrzeby kierowca ręcznie, za pomocą dźwigni lub elektronicznego przełącznika, dołącza napęd na drugą oś. Takie rozwiązanie minimalizuje zużycie paliwa oraz elementów napędu podczas codziennej eksploatacji na suchej nawierzchni, pozwala również na ograniczenie oporów toczenia i hałasu w kabinie. Kolejną zaletą jest solidność: mniej elementów elektronicznych, rozbudowany układ mechaniczny, większa odporność na przeciążenia i łatwiejsza naprawa w warunkach terenowych. System dołączanego napędu cechuje także skuteczność w trudnym terenie – po zblokowaniu osi auto staje się znacznie bardziej „terenowe” i łatwo pokonuje błoto, śnieg czy piasek. Wadą napędów part-time jest natomiast brak centralnego mechanizmu różnicowego – nie można korzystać z dołączonego napędu 4×4 na utwardzonych, przyczepnych nawierzchniach (asfalt, beton), gdyż powstają nadmierne naprężenia w układzie napędowym. Grozi to uszkodzeniem przekładni, przegubów czy wałów. Współczesne wersje part-time 4×4 bywają wyposażone w dodatkowe sprzęgła (np. sprzęgło wielopłytkowe) pozwalające na bezpieczne rozdzielanie momentu, jednak podstawowa zasada działania jest taka sama. Wadą bywa też konieczność ręcznej obsługi i ryzyko zapomnienia o powrocie do trybu 2WD na drodze. Podsumowując: napęd dołączany to wybór dla osób preferujących jazdę w trudnym terenie, którym zależy na prostocie, terenowej skuteczności i niskich kosztach eksploatacji – mniej sprawdza się w nowoczesnych SUV-ach i autach użytkowanych głównie w mieście.
