Alex Caffi uosabia ducha włoskiej pasji do sportu motorowego, który w latach osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych przyciągał do Formuły Jeden dziesiątki utalentowanych kierowców. Urodzony w północnych Włoszech, dorastał w rodzinie związanej z motoryzacją – jego ojciec prowadził warsztat samochodowy, a młody Alex od najmłodszych lat marzył o karierze za kierownicą. Jego wejście do świata wyścigów odbyło się przez karting, gdzie szybko zyskał opinię obiecującego zawodnika o odważnym stylu jazdy.
Po przejściu przez Formułę Trzy, gdzie zdobywał podium i puchary, wkrótce zadebiutował w Formule Jeden. W tamtym okresie był to świat wyjątkowo brutalny dla debiutantów – technologia szybko ewoluowała, zespoły się zmieniały, a przetrwać mogli tylko najsilniejsi. Caffi startował w takich zespołach jak Osella i Scuderia Italia, zmagając się z zawodnością bolidów i ograniczonymi budżetami. Mimo to zdołał kilkukrotnie zaskoczyć świat wynikami, które nie pasowały do potencjału jego maszyny. W oczach wielu był utalentowanym outsiderem – kimś, kto zasługiwał na więcej, ale trafiał w złe miejsce i czas.
Styl jazdy Caffiego był odważny, ale przemyślany. Lubił walkę koło w koło, ale potrafił również kontrolować tempo wyścigu, oszczędzając opony i utrzymując koncentrację. Był kierowcą refleksyjnym, zafascynowanym technicznymi aspektami sportu. Z czasem zrozumiał jednak, że jego czas w Formule Jeden dobiegł końca i przeniósł się do wyścigów długodystansowych oraz historycznych, gdzie mógł kontynuować pasję bez presji wyniku.
Alex Caffi z biegiem lat stał się postacią kultową dla fanów klasycznej Formuły Jeden. Udzielał się w wyścigach historycznych, brał udział w rajdach i angażował się w projekty związane z promocją motorsportu. Był jednym z tych zawodników, którzy nie osiągnęli wielkiej sławy, ale których obecność tworzyła atmosferę toru. Dla wielu kibiców był symbolem pasji nieskażonej komercją – romantykiem torów, który kochał ten sport niezależnie od pozycji w tabeli.
Jego historia to przypomnienie, że nie wszyscy bohaterowie wygrywają. Niektórzy z nich zostają w pamięci właśnie dlatego, że mimo braku trofeów, pokazali serce, charakter i autentyczność. Alex Caffi pozostaje jednym z nich – ikoną włoskiej pasji do wyścigów i człowiekiem, który żył tym, co kochał.
