Andrea de Cesaris był kierowcą, który potrafił w jednym wyścigu zachwycić i rozczarować, zadziwić tempem i zszokować brakiem kontroli. Jego kariera w Formule Jeden trwała ponad dekadę, a mimo to nie wygrał żadnego wyścigu. Jednak sam fakt, że przez tyle lat utrzymywał się w elicie, pokazuje, że miał talent, determinację i wyjątkową osobowość. Dla jednych był tylko pechowym Włochem z ciężką nogą, dla innych – niedocenionym gladiatorem z epoki turbo.
Urodził się w połowie lat pięćdziesiątych w Rzymie, w zamożnej rodzinie, co z pewnością ułatwiło mu start w karierze. Szybko przeszedł przez szczeble juniorskie, a jego agresywny styl jazdy zwrócił uwagę McLarena, który zatrudnił go jako najmłodszego kierowcę w historii zespołu. To był ogromny awans, ale też olbrzymia presja. W sezonie debiutanckim rozbijał bolid za bolidem, co przyniosło mu przydomek „Andrea de Crasheris”. Mimo tego, jego tempo było niepodważalne.
W kolejnych latach startował w barwach takich zespołów jak Alfa Romeo, Ligier, Brabham, Jordan i Sauber. Często trafiał na maszyny niezdolne do walki o czołowe lokaty, ale mimo to potrafił się wyróżnić. W sezonie tysiąc dziewięćset osiemdziesiątego drugiego otarł się o zwycięstwo w Grand Prix Belgii, prowadząc przez większość wyścigu, zanim zawiódł bolid. Takich momentów było więcej – zwycięstwa były blisko, ale zawsze coś stawało na przeszkodzie.
De Cesaris był bezkompromisowy. Nie kalkulował, nie oszczędzał sprzętu. Jechał na limicie, czasem poza nim. W tamtych czasach to był styl, który wielu podziwiało, ale jeszcze więcej krytykowało. Jednak za tym wszystkim stał człowiek, który naprawdę kochał wyścigi i ryzyko. W erze, gdy Formuła Jeden była niebezpieczna, de Cesaris nie cofał się przed niczym. Nosił serce na dłoni i gaz w podłodze.
Po zakończeniu kariery wyścigowej zajął się biznesem, ale nie zniknął z motorsportowego świata. Utrzymywał kontakty z zespołami, sponsorami i kierowcami, dzieląc się swoim doświadczeniem i anegdotami. Zginął tragicznie w wypadku motocyklowym w drugiej dekadzie XXI wieku, zostawiając po sobie wspomnienie kierowcy, którego nie dało się zaszufladkować.
Andrea de Cesaris to przykład na to, że historia Formuły Jeden to nie tylko mistrzowie świata. To także ci, którzy byli szybcy, odważni i niepowtarzalni. Mimo braku zwycięstw, jego postać zapisała się w pamięci fanów jako symbol pasji, ryzyka i włoskiego temperamentu za kierownicą.
