Kultowa wersja 1.9 TDI 110KM (silniki AFN, AVG) w Audi A4 B5 to dla wielu wzorzec trwałości, efektywności i ekonomii we flocie i prywatnym użytkowaniu. Szesnastozaworowy diesel z rotacyjną pompą wtryskową Bosch VP37, turbo VNT i intercoolerem, uważany jest za jednego z najtrwalszych diesli epoki – nie brakuje egzemplarzy z przebiegiem ponad 600 tys. km bez generalnego remontu. Osiągi – jak na tamte lata – świetne: 0–100 km/h w 10,5 s i bardzo dobra elastyczność na trasie. Plusem jest bardzo niskie spalanie – 5–6 l/100 km bez problemu do osiągnięcia przy spokojnej jeździe w trasie i do 7 l w mieście. Wersja doskonale znosi LPG (w dieslu raczej zbędne, ale dość łatwo adaptująca zestawy grzewcze), a prostota konstrukcji ułatwia naprawy. Wady? Z wiekiem typowe są wycieki oleju spod pokrywy zaworowej i turbo, przecieki paliwa na pompie, drobne nieszczelności przewodów oraz awarie przepływomierzy powietrza. Układ dolotowy bywa zapchany nagarem, a turbo po 250–350 tys. km wymaga zwykle regeneracji (objawy: dymienie, spadek mocy, grzechotanie). Dwumasa nie jest podstawowym elementem, więc koszty obsługi są niższe niż w późniejszych TDI. Typowe są błędy sterowników ABS, poduszki powietrznej oraz zamków centralnych. Zawieszenie wytrzymuje długo, ale przy większych przebiegach przewiduje się remont wahaczy i amortyzatorów. Kabina pozostaje wygodna, dobrze wyciszona, a wyposażenie bogate (climatronic, komputer, tempomat w bogatszych wersjach). Model chwalony jest za niezawodność, długowieczność i bardzo niskie koszty eksploatacji – dedykowany osobom pokonującym długie dystanse i szukającym kompromisu między solidnością konstrukcji, komfortem a ekonomią jazdy.
