Audi A6 C5 1.9 TDI 115 KM z silnikiem AJM to wczesny wariant diesla z pompowtryskiwaczami (PD), uznawany za kompromis między prostotą wcześniejszych TDI a wyższą dynamiką i kulturą pracy. Auto przyspiesza do 100 km/h w 11,5 s, oferując znacznie lepszą elastyczność niż 110-konne wersje, a zużycie paliwa nadal pozostaje jego główną zaletą: w trasie 4,9–5,6 l/100 km, w mieście 6,5–7,2 l. Mocny punkt? Odporność jednostki na kiepskie paliwo, tania regeneracja pompowtryskiwaczy i szeroka dostępność części. Model bardzo dobrze znosi wysokie przebiegi – znane są auta z przebiegami powyżej 500 tys. km na oryginalnym bloku, głowicy i turbo, pod warunkiem regularnego serwisu i wymiany oleju co 10 tys. km. Za wadę wielu użytkowników uznaje podatność silnika AJM na typowe bolączki diesli PD: szybkie zabrudzenie wtrysków, awarie N75, czasami zatarcia pompy (szczególnie przy zbyt rzadkich wymianach oleju lub kiepskim, podrobionym paliwie). Typowe są także wycieki oleju spod pokrywy zaworowej, nieszczelności przewodów vacuum i sporadyczne pęknięcia głowicy. Po 200–250 tys. km wymagane są czasem naprawy turbo – nagłe dymienie, spadki mocy lub tryb awaryjny są sygnałem do sprawdzenia łopatek zmiennej geometrii i układu SMOG. Komfort A6 C5 1.9 TDI 115KM pozostaje na wysokim poziomie, zawieszenie łagodzi nawet duże nierówności, wnętrze po latach prezentuje się nieźle (trwała tapicerka, odporna na przetarcia), a lista wyposażenia – jak na Audi – jest bogata: od klimatyzacji dwustrefowej przez elektryczne szyby, komputer pokładowy oraz adaptery do przewożenia dużych ładunków. Wady: po latach potrafią psuć się podsufitki, centralny zamek, klimatyzacja (sprężarka, czujniki ciśnienia), a układ elektryczny wymaga okresowych inspekcji (głównie wyginające się taśmy w drzwiach). Zawieszenie, choć miękkie, po 180–220 tys. km potrzebuje wymiany amortyzatorów, tulei i czasem wahaczy. Wyjątkowo tania eksploatacja sprawia, że model ten do dziś można polecić dla flot, dużych rodzin, osób regularnie podróżujących daleko. To diesel dla wymagających trwałości i taniej obsługi, jednak nie unikający bolączek typowych dla wczesnych diesli PD.
