Na tle różnorodnych japońskich magazynów motoryzacyjnych, z których każdy miał swoją specjalizację – drift, VIP, kei-cary czy street tuning – AutoWorks wyróżniał się jako pismo o charakterze niemal inżynierskim. Skoncentrowany na wydajności, technologii i perfekcyjnym dopracowaniu projektów, stanowił prawdziwe kompendium wiedzy dla tych, którzy traktowali tuning jako formę precyzyjnej inżynierii, a nie tylko wizualny spektakl. To nie był magazyn dla początkujących – AutoWorks kierował swoje treści do zaawansowanych entuzjastów, mechaników i inżynierów, którzy chcieli wiedzieć nie tylko co działa, ale też dlaczego i w jakich warunkach.
Główna oś tematyczna pisma opierała się na analizie mechanicznej modyfikacji silników, układów dolotowych i wydechowych, zawieszenia, elektroniki oraz aerodynamiki. Redakcja nie unikała trudnych tematów, wręcz przeciwnie – zagłębiała się w skomplikowane zagadnienia, jak np. mapowanie sterowników, projektowanie układów chłodzenia, analiza spalin, czy różnice w charakterystyce pracy silnika turbo względem wolnossącego. Wszystko poparte było danymi, wykresami i pomiarami z profesjonalnych hamowni oraz laboratoriów testowych.
AutoWorks cenił konkret i rzetelność. Zamiast powierzchownych opisów, oferował precyzyjne testy – zestawienia filtrów powietrza, intercoolerów, świec zapłonowych czy programów ECU, często opisywane w kontekście wpływu na czas przejazdu, moment obrotowy czy żywotność komponentów. Tytuł ten był więc naturalnym wyborem dla właścicieli aut torowych, dragowych oraz technicznych warsztatów tuningowych, które szukały informacji wykraczających poza standardowe broszury producentów.
Na łamach magazynu pojawiały się również bardzo dokładnie opisane projekty aut, ale zawsze w kontekście technicznym. Nie chodziło o to, jak auto wygląda, lecz o to, jak zostało zbudowane, jakie problemy rozwiązano w trakcie modyfikacji i jakie były finalne efekty na torze lub hamowni. Projekty z udziałem silników 2JZ, RB26, SR20, K20 czy nawet rotacyjnych 13B i 20B były często analizowane w najdrobniejszych szczegółach. Dla czytelników była to bezcenna baza wiedzy, którą można było zastosować w praktyce.
Magazyn pełnił także funkcję edukacyjną – wyjaśniał mechanizmy działania poszczególnych układów, tłumaczył zasady strojenia, opisywał nowinki technologiczne w częściach aftermarketowych oraz recenzował urządzenia diagnostyczne, czujniki i kontrolery wykorzystywane w motorsporcie. Często pojawiały się też wywiady z inżynierami z HKS, Greddy, Trust, Tomei i innych firm budujących japońską scenę wyczynową.
Choć AutoWorks nigdy nie był najbardziej kolorowym czy lifestylowym magazynem, to właśnie jego powaga i naukowe podejście zyskały mu szacunek. Przez wielu uznawany był za japońskiego odpowiednika publikacji technicznych pokroju „Racecar Engineering”, ale z mocnym osadzeniem w tuningowej rzeczywistości. Był to tytuł, który nie podążał za modą, lecz konsekwentnie budował swoją pozycję jako źródło twardej wiedzy technicznej.
Z biegiem czasu, podobnie jak inne drukowane magazyny, AutoWorks musiał zmierzyć się z rosnącą dominacją internetu i cyfrowych treści. Choć jego obecność osłabła, to dziedzictwo pozostaje silne – archiwalne numery są dziś traktowane jak encyklopedie, a wiele testów i analiz wciąż cytowanych jest w warsztatach na całym świecie. Dla tych, którzy chcą rozumieć, a nie tylko oglądać – AutoWorks był, i nadal jest, jednym z najważniejszych tytułów w historii japońskiej prasy tuningowej.
