BMW 1M Coupe (E82) to samochód, który pojawił się nieoczekiwanie, zdobył serca entuzjastów w błyskawicznym tempie i zniknął z rynku równie szybko, zostawiając po sobie legendę, która z każdym rokiem rośnie w siłę. Dla wielu to najbardziej surowe, bezpośrednie i autentyczne M z XXI wieku – samochód, który udowodnił, że mniej może znaczyć więcej, a czysta radość z jazdy nie wymaga ogromnej mocy czy cyfrowych sztuczek.
Auto zadebiutowało w 2011 roku i od razu wzbudziło niemałe emocje. Oficjalnie nie było to pełnoprawne „M1” – ten numer był zarezerwowany dla kultowego supersamochodu z lat 70. Dlatego otrzymało nazwę 1M Coupe. Ale to, co najważniejsze, kryło się pod karoserią. Inżynierowie z M GmbH postanowili zbudować coś wyjątkowego: małe coupe z tylnym napędem, manualną skrzynią biegów i wyczynowym charakterem, które miało być hołdem dla klasycznych modeli M3 E30 i E36.
Pod maską pracował rzędowy, sześciocylindrowy silnik N54 o pojemności 3.0 litra, wspomagany podwójnym turbodoładowaniem. Jednostka ta rozwijała 340 koni mechanicznych i 500 Nm momentu obrotowego z funkcją overboost, co w połączeniu z krótkimi przełożeniami i manualną, sześciobiegową skrzynią oznaczało przyspieszenie do 100 km/h w około 4,7 sekundy. Co istotne, silnik nie był opracowany specjalnie dla tego modelu – pochodził z 135i, ale przeszedł tuning mechaniczny i programowy, by sprostać wymaganiom inżynierów z M.
1M nie był jednak tylko mocnym „kompaktem”. Samochód dostał kompletny układ jezdny z M3 E92, włącznie z aluminiowym zawieszeniem, mechanizmem różnicowym o ograniczonym poślizgu i znacznie szerszym rozstawem kół. Efektem była bardzo niska masa nieresorowana i zaskakująca stabilność nawet przy ekstremalnej jeździe, połączona z dzikością typową dla krótkiego nadwozia i mocnego silnika z przodu.
Wizualnie 1M Coupe wyróżniał się od razu. Rozszerzone błotniki, agresywny przedni zderzak, potężny dyfuzor i cztery końcówki wydechu – wszystko to zdradzało, że mamy do czynienia z czymś więcej niż tylko mocniejszą wersją 1 Series Coupe. Auto było dostępne tylko w trzech kolorach: białym Alpine White, czarnym Sapphire Black i pomarańczowym Valencia Orange – ten ostatni stał się znakiem rozpoznawczym tego modelu.
W środku było prosto, ale sportowo. Czarna skóra z pomarańczowymi przeszyciami, sportowe fotele z logiem M, analogowe zegary i klasyczny układ kokpitu – bez zbędnych bajerów, bez ekranów rozpraszających uwagę. To było auto dla kierowcy, nie dla pasażerów. Prowadzenie 1M było czystym doświadczeniem – bez filtrów, bez sztucznego wspomagania. Każdy zakręt, każda kontra, każde wejście w gaz dawało radość z jazdy, która dziś staje się coraz rzadsza.
BMW planowało wypuścić jedynie 2700 egzemplarzy, ale popyt przerósł oczekiwania – łącznie powstało 6309 sztuk na cały świat. I choć był to model produkowany przez zaledwie jeden rok, jego status jest dziś niemal kultowy. Ceny zadbanych egzemplarzy nie tylko nie spadają, ale systematycznie rosną – bo 1M Coupe stał się synonimem ostatniego analogowego M, zanim era turbin, filtrów OPF i ośmiobiegowych automatów zdominowała rynek.
Dziś BMW 1M Coupe to jeden z tych samochodów, które z biegiem czasu zyskują tylko na znaczeniu. To mały buntownik z wielkim sercem, który przypomina, że prawdziwa przyjemność z jazdy nie tkwi w cyfrowych bajerach, lecz w mechanice, balansie i emocji. To auto, które można opisać jednym zdaniem: prawdziwa esencja M w kompaktowym wydaniu.
