Carlos Reutemann urodził się w połowie lat czterdziestych w argentyńskiej Santa Fe i już od wczesnych lat wykazywał niesamowite wyczucie maszyny oraz temperament, który idealnie wpisywał się w aurę południowoamerykańskich zawodników. Dla wielu był naturalnym następcą Juana Manuela Fangio, choć sam unikał takich porównań. Jego droga na szczyt była stopniowa, ale konsekwentna. Zaczynał od rajdów i wyścigów krajowych, gdzie zdobywał doświadczenie i respekt konkurentów.
Do Formuły Jeden trafił w pierwszej połowie lat siedemdziesiątych, debiutując w barwach zespołu Brabham. Już w pierwszym starcie zdobył pole position, co od razu wzbudziło uwagę świata wyścigów. Choć zwycięstwo nie przyszło od razu, Reutemann udowodnił, że potrafi nie tylko jeździć szybko, ale także utrzymywać wysoką formę przez cały sezon. Jego styl jazdy był zrównoważony, a zarazem pełen wewnętrznej determinacji. Nie był showmanem, nie szukał konfliktów – wolał mówić przez swoje czyny na torze.
Przełom w jego karierze nastąpił wraz z przejściem do zespołu Ferrari, gdzie miał okazję ścigać się obok takich legend jak Niki Lauda czy Gilles Villeneuve. W barwach zespołu z Maranello odnosił zwycięstwa i stawał się filarem zespołu w trudnym okresie po tragicznej śmierci Laudy i przemianach technicznych. Mimo solidnych występów, Reutemann nie zdołał sięgnąć po tytuł mistrza świata, choć kilkukrotnie był bardzo blisko. Najbliżej był w pierwszej połowie lat osiemdziesiątych, kiedy w barwach Williamsa rozpoczął sezon od mocnej serii zwycięstw i podium, ale ostatecznie przegrał walkę o tytuł zaledwie kilkoma punktami.
Wielu fanów i ekspertów uważało, że Reutemann zrezygnował zbyt wcześnie – nie tylko z walki, ale i z kariery. Jego odejście z Formuły Jeden było niespodziewane i owiane tajemnicą. Sam nigdy nie komentował tego szeroko, co tylko potęgowało legendę jego postaci. Po zakończeniu kariery sportowej nie zniknął jednak ze sceny publicznej – wszedł do polityki i przez wiele lat był senatorem, a także gubernatorem prowincji Santa Fe. W polityce, podobnie jak na torze, był pragmatyczny i opanowany.
Dziedzictwo Carlosa Reutemanna to nie tylko punkty, zwycięstwa i niedoszły tytuł mistrza. To także styl, klasa i autentyczność, która sprawiała, że był szanowany przez fanów, rywali i mechaników. Choć nigdy nie zdobył złotej korony Formuły Jeden, pozostał w historii jako kierowca o wielkiej elegancji, niepokornym duchu i nieprzemijającej aurze tajemnicy.
