Czujnik temperatury płynu chłodzącego, często określany skrótem CTS (Coolant Temperature Sensor), odgrywa niezwykle istotną rolę w trakcie rozruchu silnika w warunkach niskich temperatur. Na podstawie jego sygnału sterownik silnika dobiera dawkę paliwa oraz moment zapłonu tak, by ułatwić rozruch i obniżyć emisję szkodliwych substancji. Gdy temperatura płynu jest niska, komputer decyduje o wzbogaceniu mieszanki, wydłużeniu fazy rozruchowej oraz w niektórych autach – o opóźnieniu otwarcia systemu recyrkulacji spalin (EGR). Od poprawnego działania tego czujnika zależy skuteczność rozruchu jednostki, czas nagrzewania się silnika i sprawne przejście z trybu pracy zimnej do normalnego. W warunkach zimowych, gdy czujnik przekazuje prawidłowe dane, rozruch staje się szybki i pewny, nawet poniżej -20°C. Jeżeli czujnik jest uszkodzony lub generuje błędny sygnał, komputer może utrudniać rozruch przez zbyt ubogą lub zbyt bogatą mieszankę, co objawia się długim „kręceniem” rozrusznika, trudnościami ze startem, podwyższonym spalaniem i wyraźnie zwiększoną emisją spalin zaraz po odpaleniu. Często przy awarii tego elementu lampka check engine pojawia się zwłaszcza w momencie zimnego rozruchu. Dodatkowe efekty to m.in.: powolne nagrzewanie się wnętrza auta, szybko parujące szyby oraz wyższe zużycie oleju ze względu na dłuższą jazdę na „zimnym” silniku. W skrajnych przypadkach silnik w ogóle nie odpali lub po chwili zgaśnie. Testowanie poprawności działania czujnika polega na analizie parametrów komputerowych (np. porównanie rzeczywistych temperatur z innym termometrem) oraz pomiarze rezystancji – dla niskich temperatur wartości powinny być wyraźnie wyższe niż dla ciepłego silnika. Regularna kontrola stanu czujnika i odpowiednia reakcja na pierwsze objawy jego awarii pozwala nie tylko szybciej wystartować zimą, ale także zadbać o kondycję całego silnika podczas sezonu zimowego.
