ESP (Electronic Stability Program) to system, którego głównym zadaniem jest utrzymanie stabilności pojazdu podczas jazdy, zwłaszcza w sytuacjach awaryjnych, gwałtownych manewrów czy na śliskiej nawierzchni. ESP analizuje dane z czujników prędkości kół, kąta skrętu kierownicy, przyspieszenia bocznego i ruchu obrotowego pojazdu wokół własnej osi. Jednak podczas skrętu na miejscu, czyli w sytuacji, gdy samochód stoi w miejscu i kierowca obraca kierownicą bez poruszania pojazdu, system ESP pozostaje nieaktywny. Wynika to z faktu, że ESP reaguje na różnicę pomiędzy zamierzonym torem jazdy (zgodnie z ruchem kierownicy) a rzeczywistym ruchem pojazdu – jeśli auto nie porusza się, nie występują żadne siły boczne ani poślizg, które wymagałyby interwencji systemu. ESP aktywuje się dopiero, gdy pojazd zaczyna się poruszać i czujniki wykryją potencjalną utratę przyczepności lub niezgodność między ruchem kierownicy a torem jazdy. W praktyce oznacza to, że podczas manewrów parkingowych na postoju, obracania kierownicą na miejscu czy jazdy z bardzo niską prędkością (poniżej kilku km/h) ESP nie ingeruje w pracę układu kierowniczego ani hamulcowego. System ten jest zaprojektowany tak, by nie przeszkadzać w codziennych manewrach i niepotrzebnie nie ograniczać swobody kierowcy podczas parkowania czy zawracania na ciasnych przestrzeniach.
