Diagnostyka hybryd to zadanie, które coraz częściej podejmują samodzielni użytkownicy aut, nie tylko profesjonaliści. Współczesne hybrydy wyposażone są w szereg wyspecjalizowanych systemów diagnostycznych – komputery sterujące (ECU), układy zarządzania energią, czujniki temperatury, napięcia, prądu oraz jednostki kontroli ładowania. Podstawową metodą diagnozy są interfejsy OBD-II – za pomocą specjalistycznych aplikacji (np. Techstream, Hybrid Assistant, Torque Pro z dodatkowymi wtyczkami) można odczytać kluczowe parametry: napięcie i rezystancję poszczególnych modułów baterii, temperatury sekcji HV, stany doładowania i błędy kontrolera. W przypadku hybryd niezwykle istotna jest również fizyczna inspekcja połączeń wysokiego napięcia (pomarańczowe przewody!), chłodzenia inwertera i kondycji przewodów niskonapięciowych. Wszystkie te czynności należy wykonywać z zachowaniem skrajnej ostrożności i najlepiej po zapoznaniu się z instrukcją serwisową – napięcie w hybrydzie może przekraczać 300–600V! Codzienna samodiagnostyka obejmuje te same objawy, co w autach klasycznych: niestabilny rozruch, komunikaty ostrzegawcze, spadki mocy, wzrost spalania i nagłe wyłączanie się wspomagania elektrycznego. W przypadku powtarzających się problemów zalecana jest wizyta w serwisie z uprawnieniami do obsługi pojazdów hybrydowych. Jednak podstawową diagnostykę układu hybrydowego można wykonać samodzielnie, o ile przestrzega się zasad bezpieczeństwa oraz korzysta z odpowiedniego oprogramowania i narzędzi diagnostycznych.
