Parowanie reflektorów to zjawisko, które wielu kierowców traktuje jako naturalne, szczególnie w chłodne lub wilgotne dni. Jednak gdy wilgoć pojawia się tylko podczas jazdy i znika, gdy auto stoi, warto zastanowić się nad możliwą przyczyną, którą może być nieszczelność układu obudowy lampy, a dokładniej – uszkodzona lub źle dopasowana uszczelka. Wbrew pozorom, uszczelka reflektora nie jest wyłącznie elementem chroniącym przed wodą w sensie bezpośredniego zalania, ale również odgrywa istotną rolę w utrzymaniu odpowiedniego ciśnienia i mikroklimatu wewnątrz lampy, co bezpośrednio wpływa na powstawanie pary wodnej.
Jeśli reflektor paruje tylko wtedy, gdy auto jest w ruchu, a po zatrzymaniu się i ostudzeniu lampy problem znika, może to oznaczać, że do wnętrza obudowy dostaje się powietrze z zewnątrz, zasysane przez różnicę ciśnień. Podczas jazdy, szczególnie z wyższą prędkością, wokół samochodu tworzy się strumień powietrza, który może generować podciśnienie w okolicach lamp. Jeżeli uszczelka nie spełnia swojej funkcji, powietrze z zewnątrz zawierające wilgoć dostaje się do wnętrza reflektora. Tam, w połączeniu z ciepłem emitowanym przez źródło światła, dochodzi do kondensacji pary wodnej na najchłodniejszych powierzchniach – zwykle na wewnętrznej stronie klosza.
Często problem dotyczy reflektorów po naprawach blacharskich lub wymianach żarówek, gdy uszczelka nie została poprawnie założona albo została zastąpiona nieoryginalnym zamiennikiem. Nawet minimalne odkształcenie uszczelki lub jej naddarcie może wystarczyć, aby zaburzyć szczelność całej konstrukcji. Równie istotne jest to, że w reflektorach LED-owych lub xenonowych źródła światła generują inne rozkłady temperatur niż klasyczne halogeny, przez co zjawisko kondensacji może przebiegać inaczej i szybciej, nawet jeśli uszczelka wydaje się być nienaruszona.
W celu potwierdzenia, że to właśnie uszczelka jest przyczyną parowania, warto wykonać prosty test polegający na zaślepieniu odpowietrzników reflektora i wytworzeniu wewnątrz niego lekkiego nadciśnienia przy pomocy np. pompki z manometrem. Jeżeli układ nie utrzymuje ciśnienia przez kilka minut, oznacza to nieszczelność. Lokalizację problemu można precyzyjniej określić, spryskując obwód lampy delikatną pianą techniczną – w miejscach nieszczelności pojawią się pęcherzyki. W przypadku uszczelek, przeciek może być na styku dekla serwisowego, ramki klosza lub samego mocowania reflektora do karoserii, gdzie wibracje podczas jazdy mogą dodatkowo pogłębiać rozszczelnienie.
Naprawa zależy od konstrukcji lampy. W niektórych przypadkach wystarczy wymiana dekla z nową uszczelką, w innych konieczne może być rozklejenie lampy i wymiana całego obwodu uszczelniającego. Stosowanie silikonów uszczelniających bywa skuteczne, ale tylko wtedy, gdy są one przeznaczone do kontaktu z wysoką temperaturą i nie wpływają negatywnie na przezroczystość klosza. Zastosowanie zbyt agresywnego kleju może doprowadzić do matowienia plastiku lub trwałego zabrudzenia wnętrza reflektora.
Warto także pamiętać, że niektóre lampy posiadają tzw. odpowietrzniki higroskopijne, które mają za zadanie wyrównywać ciśnienie i ograniczać wilgoć. Jeżeli te elementy zostaną zatkane lub uszkodzone, nawet sprawna uszczelka może nie zapobiec parowaniu. Dlatego diagnozując taki problem, należy sprawdzić cały układ wentylacji reflektora, a nie tylko samą uszczelkę.
Ostatecznie należy pamiętać, że sporadyczne parowanie nie jest jeszcze powodem do niepokoju, ale jeżeli zjawisko występuje regularnie podczas jazdy, zwłaszcza po stronie jednej lampy, a znika po postoju – warto przyjrzeć się dokładnie uszczelce i jej przyleganiu. Ignorowanie tego problemu może w dłuższej perspektywie prowadzić do korozji wewnętrznych elementów lampy, uszkodzenia odbłyśników lub elektroniki i finalnie – konieczności wymiany całej jednostki.
