Choć techniki usuwania wgnieceń bez lakierowania (PDR) są coraz bardziej zaawansowane, nie każde uszkodzenie karoserii można naprawić tą metodą. Istnieje kilka powodów, dla których niektóre wgniecenia są uznawane za nienaprawialne lub wymagają tradycyjnej naprawy blacharsko-lakierniczej. Najważniejszym czynnikiem jest stan powłoki lakierniczej – jeśli lakier jest pęknięty, odpryśnięty, zarysowany do podkładu lub blachy, naprawa PDR nie przyniesie oczekiwanego efektu, a uszkodzenie będzie widoczne nawet po wypchnięciu blachy. Kolejnym ograniczeniem są wgniecenia o bardzo ostrych krawędziach, powstałe w wyniku silnego uderzenia, które rozciągnęło lub zagięło blachę w sposób nieodwracalny. W takich przypadkach blacha traci swoją sprężystość i nie wraca do pierwotnego kształtu, nawet przy użyciu specjalistycznych narzędzi. Problemem są także wgniecenia zlokalizowane na krawędziach, przetłoczeniach, w miejscach o podwójnej blaszce lub w pobliżu spawów i zgrzewów – dostęp do tych miejsc jest utrudniony, a ryzyko uszkodzenia lakieru bardzo wysokie. Wgniecenia na elementach aluminiowych lub z bardzo twardej stali są trudniejsze do naprawy, ponieważ materiał jest mniej plastyczny i bardziej podatny na pękanie. Dodatkowo, jeśli wgniecenie powstało w wyniku kolizji, która naruszyła strukturę wewnętrzną elementu (np. uszkodzenie wzmocnień, deformacja profili), naprawa PDR jest niemożliwa lub nieopłacalna. Wreszcie, niektóre wgniecenia są zbyt duże, zbyt głębokie lub mają nieregularny kształt, co uniemożliwia ich skuteczne wypchnięcie lub wyciągnięcie bez pozostawienia śladów. W takich przypadkach jedynym rozwiązaniem jest tradycyjna naprawa blacharska, szpachlowanie i lakierowanie. Ostateczną decyzję o możliwości naprawy powinien podjąć doświadczony technik po dokładnych oględzinach uszkodzenia i ocenie stanu lakieru oraz blachy.
