Flavio Briatore to postać, która dzieli świat motorsportu jak mało która. Dla jednych był charyzmatycznym liderem, który potrafił wprowadzać zespoły na szczyt, dla innych symbolem kontrowersji, niejasnych decyzji i balansowania na granicy sportowej etyki. Jedno jest pewne – Briatore nie był człowiekiem przeciętnym. To on wprowadził na salony Formuły Jeden nową definicję zarządzania zespołem: mniej techniczną, bardziej biznesową, czasem brutalną, ale często skuteczną. Jego kariera to historia wielkich triumfów, spektakularnych dramatów i nieustannej walki o wpływy.
Włoski przedsiębiorca nie miał technicznego wykształcenia, nie był inżynierem ani mechanikiem. Przyszedł do Formuły Jeden ze świata mody i biznesu, gdzie odnosił sukcesy jako współtwórca marki Benetton. Kiedy koncern postanowił wejść do świata wyścigów, to właśnie Briatore powierzono zarządzanie zespołem. Wielu pukało się w czoło – jak człowiek bez sportowego zaplecza ma prowadzić zespół w tak złożonym środowisku? Flavio jednak szybko pokazał, że potrafi budować układy, motywować ludzi i podejmować odważne decyzje.
Największym przełomem w jego karierze było postawienie na młodego Michaela Schumachera. To on dał Niemcowi szansę w Benettonie, otaczając go strukturą, która umożliwiła zdobycie dwóch tytułów mistrzowskich. Sukcesy zespołu nie opierały się na inżynierskich innowacjach, lecz na błyskotliwej organizacji i psychologii – Briatore był mistrzem w wywieraniu presji, kreowaniu atmosfery rywalizacji i odczytywaniu potencjału ludzi. Po odejściu Schumachera zespół Benetton stracił na znaczeniu, ale Briatore nie zniknął ze sceny.
Kolejnym wielkim etapem było jego zaangażowanie w zespół Renault. Tam znów pokazał swój dar do budowania zwycięskich struktur – tym razem wokół Fernando Alonso. Hiszpan pod jego skrzydłami zdobył dwa mistrzowskie tytuły, a Renault stało się jednym z najważniejszych graczy w stawce. Ale to także w tym okresie wydarzył się największy skandal – tak zwany Crashgate, czyli zaplanowana kolizja podczas wyścigu w Singapurze, mająca pomóc Alonso w zdobyciu zwycięstwa. Gdy sprawa wyszła na jaw, Briatore został objęty zakazem działalności w motorsporcie, co niemal zakończyło jego wyścigową karierę.
Styl Briatore był niezwykle medialny. Uwielbiał błysk fleszy, luksus, towarzystwo gwiazd i publiczne konflikty. Był przeciwieństwem cichych, analitycznych szefów – preferował styl showmana, który potrafi jednym ruchem zmienić układ sił w padoku. Dla jednych był geniuszem zarządzania, dla innych sprytnym graczem, który zbyt często balansował na krawędzi.
Dziedzictwo Flavia Briatore to zbiór wielkich sukcesów i równie wielkich kontrowersji. Jego wpływ na Formułę Jeden pozostaje widoczny – to on pokazał, że zespół można prowadzić jak markę, a wyścigi można wygrywać nie tylko dzięki aerodynamice, ale też strategii, psychologii i instynktowi. Briatore to postać, która burzyła schematy i wzbudzała emocje. I choć jego nazwisko nie zawsze budzi jednoznaczne skojarzenia, trudno wyobrazić sobie historię Formuły Jeden bez jego udziału.
