Fritz Huschke von Hanstein to jedna z tych postaci, która w świecie motoryzacji zapisała się nie tylko dzięki talentowi na torze, ale również dzięki niesamowitej umiejętności łączenia sportu z dyplomacją, marketingiem i strategią. Jego nazwisko nie pojawia się często obok gwiazd wyścigów, ale bez jego pracy, zręczności i wizji nie byłoby wielu sukcesów, które dziś przypisujemy niemieckim markom sportowym, a zwłaszcza firmie Porsche.
Urodzony w pierwszej połowie lat dwudziestych we wschodnich Niemczech, von Hanstein od młodych lat fascynował się szybkością. Swoją karierę zaczynał jeszcze przed wojną, ale to dopiero po jej zakończeniu w pełni rozwinął skrzydła jako kierowca i organizator. Jego największy wkład nie polegał jednak na samym prowadzeniu bolidu, choć i w tej dziedzinie osiągał sukcesy, zdobywając m.in. klasowe zwycięstwo na trasie Mille Miglia, czy też ścigając się w legendarnych wyścigach długodystansowych, takich jak Le Mans i Targa Florio.
To jednak rola kierownika działu sportowego Porsche przyniosła mu największe uznanie. Zdolny strateg, człowiek obdarzony nienagannymi manierami i umiejętnością budowania relacji z dziennikarzami oraz innymi zespołami, stał się twarzą Porsche na międzynarodowej scenie. Potrafił prowadzić rozmowy na najwyższym szczeblu, ale nie zapominał o mechanikach i kierowcach. Był pomostem między światem sportu, polityki i biznesu, sprawiając, że Porsche stało się synonimem niemieckiej precyzji i zwycięstw.
Styl von Hansteina jako kierowcy był płynny i bezpieczny – nie szukał ryzyka tam, gdzie nie było takiej potrzeby. Jako organizator cechował się chłodną kalkulacją i dbałością o wizerunek marki, ale jego urok osobisty i umiejętność znajdowania wspólnego języka z ludźmi sprawiały, że budził sympatię w każdym środowisku. W czasach, gdy niemiecka motoryzacja potrzebowała ambasadorów, on był jednym z najskuteczniejszych.
Fritz Huschke von Hanstein nie tylko pomagał Porsche w odniesieniu globalnych sukcesów, ale również uczył, że motorsport to nie tylko adrenalina i hałas silników, ale także strategia, reputacja i szacunek do tradycji. Do końca życia pozostał aktywny w środowisku, wspierając młodych kierowców, komentując wydarzenia i reprezentując wartości, które dziś często uznaje się za zaginione.
Jego dziedzictwo to nie tylko wyścigowe trofea, lecz cała filozofia budowania marki przez sport. Dla wielu był uosobieniem sportowego gentlemana – człowieka, który wiedział, że wyścigi to sztuka, dyplomacja i serce bijące w rytm tłoków.
