Fumihiko Otsuki to postać, która odegrała istotną rolę w erze globalizacji japońskiego przemysłu motoryzacyjnego. Uznawany za jednego z najbardziej zaufanych menedżerów w historii swojej firmy, był ogniwem łączącym japońską kulturę pracy z dynamicznym światem międzynarodowych partnerstw i aliansów. W czasach, gdy rynek motoryzacyjny zaczął się intensywnie konsolidować, Otsuki był tym, który dbał, by japońska tożsamość techniczna i jakościowa nie została rozmyta w globalnych strukturach.
Karierę rozpoczął w dziale finansów, co dało mu twarde podstawy do późniejszych awansów w strukturach zarządczych. Jednak jego największy talent ujawnił się wtedy, gdy przyszło mu zarządzać projektami międzykontynentalnymi – zwłaszcza w relacjach z partnerami z Europy i Stanów Zjednoczonych. Otsuki był doskonałym dyplomatą, który rozumiał różnice kulturowe, ale potrafił też twardo bronić interesów swojej firmy. Jego styl był spokojny, analityczny, ale pełen determinacji. Nie szukał rozgłosu, lecz rezultatów.
Jednym z najbardziej wymagających zadań, jakie powierzono mu w karierze, było wdrożenie wspólnych platform produkcyjnych z partnerem europejskim, który reprezentował zupełnie inne podejście do projektowania i zarządzania. To Otsuki zbudował zespoły, które skutecznie pogodziły te różnice, osiągając nie tylko sukces komercyjny, ale także ustanawiając nowy standard współpracy między Wschodem a Zachodem. W środowisku branżowym nazywano go „człowiekiem pomostem”, bo zawsze potrafił znaleźć wspólny mianownik tam, gdzie inni widzieli tylko konflikty interesów.
Fumihiko Otsuki zapisał się w historii jako menedżer, który zbudował nie tylko samochody, ale przede wszystkim relacje. Jego filozofia opierała się na zaufaniu, szacunku i długofalowym myśleniu – wartościach rzadkich w czasach szybkich fuzji i presji kwartalnych wyników. Dzięki jego pracy wiele globalnych projektów zyskało nie tylko efektywność, ale również duszę. W pamięci tych, którzy z nim współpracowali, pozostał jako człowiek uczciwy, mądry i wizjonerski – taki, który zawsze patrzył kilka kroków do przodu, nie zapominając przy tym o korzeniach.
