Hans Ledwinka był jednym z tych twórców, którzy rzadko pojawiają się na okładkach magazynów, a mimo to ich wpływ na rozwój motoryzacji jest niepodważalny. Niewielu wie, że bez jego koncepcji i wynalazków nie byłoby ani Volkswagena Garbusa, ani wielu późniejszych samochodów z silnikiem z tyłu, chłodzonym powietrzem. Ledwinka nie szukał sławy. Szukał rozwiązań – prostych, funkcjonalnych, genialnych w swojej logice.
Urodził się pod koniec dziewiętnastego wieku w Austro-Węgrzech, w czasach, gdy motoryzacja dopiero raczkowała. Już jako młody mechanik wykazywał niezwykły talent inżynierski, który szybko zaprowadził go do pracy w firmie Nesselsdorfer Wagenbau-Fabriks-Gesellschaft, przekształconej później w Tatrę. To właśnie z tą czeską marką związał większość swojego życia, a jego idee ukształtowały filozofię inżynieryjną tej wyjątkowej fabryki.
Ledwinka był pionierem myślenia modułowego, prekursorem centralnych ram rurowych i zwolennikiem aerodynamiki zanim ta stała się modna. Jego najbardziej znanym dziełem była seria aerodynamicznych modeli Tatra z lat trzydziestych, zwłaszcza model osiemset siedemdziesiąt siedem. Samochód ten, z opływową sylwetką i silnikiem z tyłu, wyprzedzał swoją epokę o dwie dekady. Poruszał się cicho, płynnie i dawał wrażenie jazdy czymś innym niż tylko środkiem transportu.
Nie sposób pominąć wpływu Ledwinki na rozwój Garbusa. Jego spotkania z Ferdinandem Porsche nie były przypadkowe. Porsche otwarcie przyznawał, że inspirował się projektami Tatry, co doprowadziło nawet do sądowej ugody pomiędzy Volkswagenem a Tatrą po drugiej wojnie światowej. Choć historia nie przyznała Ledwince należnej chwały, wielu inżynierów uważa go dziś za ojca nowoczesnego podejścia do konstrukcji samochodu.
Styl Ledwinki był bezkompromisowy. Nie tworzył rzeczy dla efektu, lecz z potrzeby funkcji. Każdy detal musiał mieć sens. Każda linia karoserii była przemyślana. Każdy mechanizm miał działać długo i bezawaryjnie. W epoce przesady i eksperymentów Ledwinka reprezentował czystą, techniczną elegancję.
Zmarł w cieniu wielkich nazwisk, ale jego dziedzictwo przetrwało. W każdym samochodzie z tylnym napędem, z centralną ramą, w każdym projekcie, który stawiał funkcję ponad formę – tam można znaleźć jego myśli. Hans Ledwinka nie tylko projektował samochody. On je definiował na nowo, pokazując, że inżynieria może być nie tylko precyzyjna, ale też piękna w swojej prostocie.
