Choć Harri Rovanperä nie zdobył tytułu mistrza świata, zapisał się w historii rajdów jako solidny i skuteczny kierowca, reprezentujący fińską szkołę jazdy w najbardziej wymagających czasach. Jego kariera przypadła na przełom lat dziewięćdziesiątych i dwutysięcznych, gdy rywalizacja w Rajdowych Mistrzostwach Świata była niezwykle zacięta, a na trasach dominowały marki takie jak Peugeot, Subaru i Ford.
Harri był typowym przedstawicielem kierowców z północy – spokojny, precyzyjny, z doskonałym wyczuciem nawierzchni i dużym szacunkiem do sił natury. Swoją karierę rozpoczynał od mniejszych rajdów krajowych, gdzie szybko zdobył uznanie. Zadebiutował w mistrzostwach świata w latach dziewięćdziesiątych, współpracując z takimi zespołami jak Seat, Peugeot czy Mitsubishi. Choć często znajdował się w cieniu bardziej utytułowanych kolegów, potrafił wykorzystać każdą okazję, aby sięgnąć po podium.
Jego największym sukcesem była wygrana w Rajdzie Szwecji w roku dwa tysiące pierwszym, gdzie pokonał wielu faworytów. Ten triumf potwierdził, że Harri nie jest tylko solidnym zawodnikiem, ale kierowcą zdolnym do walki o najwyższe laury. Przez wiele sezonów był również jednym z najbardziej lubianych i szanowanych uczestników cyklu – spokojny, uczciwy, zawsze skupiony na pracy.
Po zakończeniu kariery rajdowej Harri nie zniknął ze świata motorsportu. Stał się mentorem i przewodnikiem dla swojego syna – Kalle Rovanpery, który poszedł w jego ślady i zaczął ścigać się w rajdach jeszcze jako nastolatek. Dzięki wsparciu ojca, Kalle błyskawicznie wspinał się po szczeblach kariery, by w końcu samodzielnie sięgnąć po mistrzostwo świata. Dziś mówi się, że Harri otworzył drzwi, przez które jego syn przeszedł z impetem.
Rovanperä senior jest uosobieniem pokory, profesjonalizmu i rodzinnych wartości. Jego historia to przykład, że nawet bez wielu tytułów można mieć ogromny wpływ na rajdy – nie tylko jako kierowca, ale też jako ojciec, nauczyciel i wzór dla kolejnych pokoleń.
