Harri Toivonen urodził się w cieniu wielkiej legendy, ale przez całą swoją karierę starał się iść własną drogą. Był młodszym bratem Henriego Toivonena, jednego z najbardziej utalentowanych kierowców rajdowych w historii. Gdy starszy brat zginął tragicznie podczas Rajdu Korsyki, świat rajdów pogrążył się w żałobie, a Harri stanął przed wyzwaniem, którego nie dało się łatwo udźwignąć – kontynuować karierę w cieniu nieśmiertelnej legendy.
Harri, podobnie jak Henri, urodził się w Finlandii i od dzieciństwa obracał się w środowisku motoryzacyjnym. Ich ojciec, Pauli Toivonen, także był kierowcą rajdowym, więc pasja do szybkiej jazdy była w tej rodzinie przekazywana z pokolenia na pokolenie. Harri rozpoczął swoją karierę w latach osiemdziesiątych i szybko zyskał opinię kierowcy szybkiego, aczkolwiek bardziej analitycznego niż jego brat. Tam, gdzie Henri jechał z sercem, Harri często kalkulował i unikał niepotrzebnego ryzyka.
Jego kariera rozwijała się równolegle z tragedią, która naznaczyła historię całej dyscypliny. Po śmierci Henriego Toivonena świat rajdów został całkowicie przemodelowany – zakończono erę grupy B, a bezpieczeństwo stało się priorytetem. Harri, choć nie posiadał już braterskiej iskry geniuszu, kontynuował starty, próbując odnaleźć swoje miejsce w nowej rzeczywistości. Startował między innymi w barwach zespołu Mazda, uczestniczył w mistrzostwach świata, ale nie odnosił spektakularnych sukcesów. Dla wielu kibiców był symbolem kontynuacji, cichej obecności i pamięci o bracie, która zawsze towarzyszyła mu w rajdowym padoku.
Z czasem Harri przeniósł się z rajdów do wyścigów, próbując sił w serii wytrzymałościowej, w tym w słynnym Le Mans. Choć nie zyskał takiej sławy jak Henri, jego nazwisko wciąż pojawiało się w świecie motorsportu jako świadectwo determinacji i szacunku wobec rodzinnego dziedzictwa. Był obecny na wydarzeniach historycznych, brał udział w spotkaniach upamiętniających czasy grupy B i dbał o to, by historia jego brata nie została zapomniana.
Dziś Harri Toivonen pozostaje postacią symboliczną. Dla jednych to człowiek, który nie zdołał dorównać bratu. Dla innych – cichy bohater, który mimo trudnego dziedzictwa podjął walkę z własnym cieniem i nie wycofał się, gdy było najtrudniej. Jego obecność to przypomnienie, że w motorsporcie nie liczą się tylko puchary, ale też odwaga i lojalność wobec własnych korzeni.
