Harry Schell był pierwszym amerykańskim kierowcą, który na stałe zadomowił się w świecie europejskich wyścigów Grand Prix w epoce powojennej. Choć jego nazwisko nie widnieje na liście mistrzów świata, a jego osiągnięcia nie są mierzone złotymi pucharami, to właśnie jego obecność zapoczątkowała falę amerykańskich kierowców, którzy z czasem zaczęli sięgać po najwyższe laury. Dla wielu był ambasadorem dwóch światów – reprezentował ducha amerykańskiej odwagi, ale jednocześnie potrafił doskonale odnaleźć się w konserwatywnym i często hermetycznym środowisku europejskich torów.
Urodził się w Paryżu, w rodzinie z wyścigowymi korzeniami – jego ojciec był znanym kierowcą i konstruktorem, co bez wątpienia ukształtowało jego zainteresowania. Od najmłodszych lat otoczony był dźwiękiem silników i zapachem benzyny. Karierę rozpoczął jeszcze przed wybuchem drugiej wojny światowej, ale to właśnie po jej zakończeniu jego kariera nabrała tempa. Schell startował dla takich zespołów jak Maserati, BRM czy Cooper, zyskując opinię kierowcy rzetelnego, zaangażowanego i technicznie świadomego. Choć nie był uważany za absolutnego faworyta wyścigów, to jego wkład w rozwój zespołów i regularność przyniosły mu szacunek wśród kolegów z padoku.
Styl jazdy Schella był wyważony, analityczny, pozbawiony niepotrzebnego ryzyka. W czasach, gdy wielu kierowców kończyło kariery w tragicznych okolicznościach, on potrafił zachować chłodną głowę i dostosować tempo do realiów toru. Był jednym z tych zawodników, którzy nie musieli wygrywać, by być ważnymi. Jego rola często polegała na testowaniu nowych rozwiązań technicznych, dzieleniu się uwagami z inżynierami i budowaniu ducha zespołu. Mimo braku zwycięstw w Grand Prix, kilkukrotnie stawał na podium i zdobywał punkty, które miały realne znaczenie w klasyfikacjach.
Jego wpływ na kulturę motorsportu nie kończył się na wynikach. Schell był osobą medialną, znaną z dobrego gustu, eleganckiego stylu życia i błyskotliwego poczucia humoru. Potrafił zjednywać sobie ludzi, zarówno w garażu, jak i na oficjalnych bankietach. Przypominał bardziej dżentelmena z czasów złotej ery sportu niż typowego zawodnika narażonego na codzienne niebezpieczeństwo. Niestety, mimo ostrożności i doświadczenia, również jego dopadł tragiczny los wielu kierowców tamtych czasów. Zginął w roku tysiąc dziewięćset sześćdziesiątym w trakcie treningu przed wyścigiem na torze Silverstone, gdy jego bolid wypadł z toru przy dużej prędkości.
Dziedzictwo Harry’ego Schella to nie tylko statystyki i wspomnienia. To przede wszystkim symbol przejścia między kontynentami, łącznik pomiędzy europejską tradycją a amerykańską ekspresją. Jego kariera to świadectwo tego, że motorsport nie zna granic, a prawdziwa pasja może połączyć nawet najbardziej odległe światy.
