Bezpieczne polerowanie lakieru samochodowego wymaga znajomości budowy powłoki lakierniczej i świadomości, ile materiału można usunąć bez ryzyka uszkodzenia. Typowa powłoka lakiernicza składa się z kilku warstw: podkładu, lakieru bazowego (kolorowego) oraz lakieru bezbarwnego (clear coat), który ma grubość od 30 do 60 mikrometrów (μm). To właśnie warstwa bezbarwna jest ścierana podczas polerowania. Przyjmuje się, że jednorazowe polerowanie maszynowe z użyciem pasty lekkościernej usuwa od 2 do 5 μm lakieru, a agresywne polerowanie z użyciem pasty gruboziarnistej i twardego pada – nawet do 10 μm. Bezpieczna granica to usunięcie maksymalnie 10–15 μm warstwy bezbarwnej podczas całego „życia” lakieru, co pozwala na 2–3 pełne polerowania maszynowe. Przekroczenie tej wartości grozi przetarciem do lakieru bazowego, utratą połysku i ochrony przed czynnikami zewnętrznymi. W przypadku aut z cienką powłoką lakierniczą, po naprawach blacharskich lub z lakierem typu „soft”, margines bezpieczeństwa jest jeszcze mniejszy. Przed polerowaniem warto zmierzyć grubość lakieru miernikiem – jeśli na danym elemencie jest mniej niż 80–100 μm, należy zachować szczególną ostrożność lub zrezygnować z agresywnego polerowania. Warto także pamiętać, że polerowanie punktowe (np. usuwanie głębokiej rysy) usuwa więcej lakieru w jednym miejscu, co zwiększa ryzyko przetarcia. Najlepszą praktyką jest stosowanie past o jak najmniejszej agresywności, polerowanie etapami i regularna kontrola efektów. W przypadku wątpliwości lepiej powierzyć zabieg profesjonaliście, który oceni stan lakieru i dobierze odpowiednią technikę.
