Czujnik uderzenia czołowego to jeden z kluczowych komponentów współczesnych systemów bezpieczeństwa biernego w aucie. Jego podstawową rolą jest jak najszybsze i najdokładniejsze wykrycie momentu, w którym pojazd ulega kolizji czołowej. Czujnik ten najczęściej umieszczony jest w strukturach nadwozia narażonych jako pierwsze na uderzenie: wzmocnieniach przedniej części ramy, poprzeczkach, w okolicach pasa przedniego lub bezpośrednio w komputerze sterującym układem SRS (poduszek powietrznych). Zasada działania opiera się na rejestracji gwałtownego przyspieszenia/deceleracji lub silnych drgań. W praktyce czujniki te wykorzystują technologię piezoelektryczną (kryształy piezo reagujące na odkształcenie) oraz MEMS (mikromechaniczne układy przyspieszenia). Gdy czujnik wykryje nagłą zmianę prędkości powyżej zdefiniowanego progu — charakterystyczną dla zderzenia — wysyła błyskawiczny sygnał do komputera SRS. Ten, analizując dane z kilku czujników, podejmuje decyzję o aktywacji poduszek powietrznych oraz napinaczy pasów. System działa w ułamku sekundy (typowo 10–30 ms od momentu uderzenia), co pozwala ochronić pasażerów przed poważnymi urazami. W nowoczesnych autach czujników czołowych jest kilka, by poprawić selektywność i niezawodność działania — tylko te umieszczone najbliżej miejsca uderzenia inicjują sekwencję aktywacji airbagów czołowych, kneelingowych i pasów. Dokładność kalibracji i komunikacji czujników decyduje o skuteczności działania całego systemu SRS — dlatego każda naprawa, kolizja czy korozja nadwozia mogą wpływać na poprawność reakcji w krytycznym momencie. Regularna diagnostyka oraz wymiana zużytych/zużywających się czujników to niezbędny element bezpiecznej eksploatacji współczesnych pojazdów.
