Czujniki różnicy ciśnień to niezwykle istotne komponenty układów kontroli emisji w nowoczesnych silnikach wysokoprężnych i niektórych benzynowych wyposażonych w filtr DPF (Diesel Particulate Filter). Ich głównym celem jest monitorowanie stopnia zapełnienia filtra cząstek stałych poprzez pomiar ciśnienia spalin przed oraz za filtrem. Sensor składa się zwykle z dwóch przewodów doprowadzających spaliny do wnętrza obudowy pomiarowej, gdzie przetwornik piezoelektryczny lub tensometryczny wylicza różnicę ciśnień. W miarę gromadzenia się sadzy w DPF, przepływ spalin staje się coraz trudniejszy, a różnica ciśnień wzrasta. Na tej podstawie komputer sterujący decyduje o rozpoczęciu procesu regeneracji filtra (wypalania nagromadzonej sadzy przez chwilowe podniesienie temperatury spalin). Czujnik różnicy ciśnień wykrywa także nieprawidłowości, takie jak zatkanie lub fizyczne uszkodzenie DPF, przedmuchy, nieszczelności w układzie wydechowym lub awarie zaworu EGR. Odczyty czujnika są wykorzystywane w ciągłym algorytmie pracy jednostki napędowej; znaczące przekroczenie zadanych wartości różnicy ciśnień skutkuje wyświetleniem komunikatu serwisowego lub błędu (np. P2452, P2453, P2002) i przejściem silnika w tryb awaryjny. Diagnostyka czujnika różnicy ciśnień polega na odczycie danych rzeczywistych podczas pracy silnika, sprawdzeniu przewodów pod kątem niedrożności oraz fizycznym pomiarze ciśnienia przy pomocy manometru. Regularna eksploatacja pojazdu na dłuższych dystansach i unikanie ciągłych jazd miejskich pomaga utrzymać czujnik i cały układ DPF w dobrym stanie technicznym – pozwala to także uniknąć kosztownych regeneracji lub wymiany filtra cząstek stałych na nowy.
