Systemy utrzymania pasa ruchu, coraz częściej spotykane w nowoczesnych samochodach, są bezpośrednio powiązane z układem kierowniczym, ponieważ ich głównym zadaniem jest – w razie potrzeby – delikatna korekta toru jazdy pojazdu. Choć dla kierowcy całość sprowadza się do lekkiego szarpnięcia kierownicą lub subtelnej korekty toru, w tle pracuje zaawansowana elektronika, która analizuje obraz z kamery, pozycję pojazdu względem linii na drodze i dynamicznie współpracuje ze sterownikiem kierownicy.
Podstawą działania systemu utrzymania pasa jest kamera umieszczona najczęściej za przednią szybą, w okolicy lusterka wstecznego. Obserwuje ona oznaczenia poziome na jezdni – zarówno linie ciągłe, jak i przerywane – i przekazuje obraz do komputera analizującego położenie samochodu. W momencie, gdy pojazd zaczyna zbliżać się do linii wyznaczającej pas ruchu, system porównuje to z sygnałem z kierownicy i czujnikiem momentu obrotowego – jeśli nie wykrywa intencji skrętu, zakłada, że kierowca nieświadomie opuszcza pas.
Właśnie wtedy do akcji wkracza układ kierowniczy. System wysyła sygnał do sterownika wspomagania kierownicy, który uruchamia silnik elektryczny lub siłownik, wykonując bardzo delikatną korektę skrętu. W zależności od modelu auta może to być subtelne przesunięcie toru jazdy lub krótkie impulsy oporowe na kierownicy, które „zachęcają” kierowcę do działania. W bardziej zaawansowanych pojazdach funkcja ta działa niemal niezauważalnie i aktywnie prowadzi samochód środkiem pasa, nawet w lekkich zakrętach.
Układ kierowniczy w tym przypadku musi być nie tylko precyzyjny, ale też w pełni zintegrowany z elektroniką pokładową. Czujnik kąta skrętu, momentu obrotowego oraz sterownik wspomagania muszą ze sobą współpracować w czasie rzeczywistym, a każda opóźniona reakcja może skutkować nieprawidłowym działaniem systemu. Co ważne, układ kierowniczy musi również umożliwiać natychmiastowe przejęcie kontroli przez kierowcę – dlatego siła korekty jest ograniczona, a ruchy wspomagania mogą być w każdej chwili nadpisane przez ruch rąk na kierownicy.
W autach z funkcją asystenta jazdy autostradowej lub półautonomicznego prowadzenia system utrzymania pasa działa stale, utrzymując samochód między liniami przy minimalnym udziale kierowcy. Kierownica w takim przypadku nie pełni już tylko funkcji manualnego sterowania, ale staje się urządzeniem wejściowym, rejestrującym obecność dłoni i gotowość do przejęcia kontroli. Czujniki nacisku, pojemnościowe pierścienie dotykowe lub czujniki momentu obrotowego wykrywają, czy kierowca trzyma kierownicę, co decyduje o dalszym działaniu systemu.
Podsumowując – systemy utrzymania pasa są nierozerwalnie związane z układem kierowniczym. Współczesna kierownica to nie tylko fizyczne połączenie z kołami, ale również element elektronicznego układu bezpieczeństwa, zdolnego do samodzielnych korekt toru jazdy. Dzięki integracji z kamerami, czujnikami i komputerami pokładowymi, układ kierowniczy nie tylko reaguje na polecenia kierowcy, ale także potrafi współpracować z elektroniką, aby zwiększyć bezpieczeństwo w codziennej jeździe i zapobiec niezamierzonym zjazdom z pasa ruchu.
