Diagnostyka współczesnych silników wyposażonych w kompresor coraz częściej odbywa się poprzez złącze OBD-II, do którego możemy podpiąć komputer diagnostyczny lub aplikację mobilną. Odczytanie parametrów pracy kompresora mechanicznego z poziomu OBD jest w nowszych samochodach możliwe, choć zakres danych zależy od zaawansowania sterownika silnika i liczby czujników zamontowanych w układzie doładowania. Typowe parametry dostępne przez OBD-II to: – ciśnienie doładowania (MAP/BARO), – temperatura powietrza za kompresorem (IAT2), – procentowe obciążenie silnika/kompresora, – pozycja sprzęgła lub klap sterujących (w wyrafinowanych układach), – prędkość obrotowa kompresora (rzadziej, przewidziana dla sportowych modeli). Do sprawdzenia tych danych wystarczy podłączenie czytnika OBD2 z obsługą „Live Data” (dane rzeczywiste) – mogą to być specjalistyczne interfejsy, aplikacje na smartfony (np. Torque, Car Scanner) czy fabryczne urządzenia serwisowe. Po podłączeniu do gniazda OBD wybierz w menu aplikacji/sprzętu parametry takie jak: „Boost Pressure”, „Intake Air Temp 2”, „MAP Sensor”, a także wykres obciążenia silnika. Należy pamiętać, że nie każdy samochód ze starszym kompresorem udostępnia pełną telemetrię – w starszych układach kompresor działał mechanicznie, a jedynym sygnałem elektronicznym było ciśnienie doładowania lub temperatura powietrza. W nowszych modelach precyzyjnie odczytamy również pracę sprzęgieł (np. aktywacja/dezaktywacja kompresora w trybie ECO) czy diagnostykę awarii (kody błędów P2300–P2399, P0105–P0110 itd.). Regularny monitoring parametrów przez OBD pozwala wykrywać nieprawidłowości takie jak przegrzewanie kompresora, nadmierne ciśnienia, nieodpowiednie temperatury czy usterki czujników. W ekstremalnych przypadkach poszerzenie monitoringu o czujniki dodatkowe (np. czujnik ciśnienia na wyjściu kompresora) pozwala jeszcze dokładniej kalibrować układ doładowania i uniknąć kosztownych awarii.
