Procedura kodowania pilota do systemu zdalnego dostępu różni się w zależności od marki, modelu i rocznika pojazdu. W większości przypadków kodowanie polega na zsynchronizowaniu pilota z centralnym zamkiem oraz immobiliserem, aby umożliwić bezpieczne otwieranie, zamykanie i uruchamianie pojazdu. W starszych autach, takich jak Opel, Ford czy Peugeot, kodowanie można często wykonać samodzielnie, korzystając z instrukcji obsługi. Typowa procedura obejmuje wejście do samochodu, zamknięcie drzwi, przekręcenie kluczyka w stacyjce do pozycji zapłonu i naciśnięcie odpowiedniej sekwencji przycisków na pilocie (np. przytrzymanie przycisku zamykania przez kilka sekund). Samochód sygnalizuje poprawne zakodowanie pilota poprzez mrugnięcie świateł awaryjnych lub dźwięk zamka centralnego. W nowszych autach, zwłaszcza marek premium (Audi, BMW, Mercedes), kodowanie wymaga użycia specjalistycznego komputera diagnostycznego (np. ODIS, ISTA, Xentry), który łączy się z modułem komfortu i immobiliserem. Proces ten wymaga dostępu do kodów serwisowych i często jest możliwy tylko w autoryzowanym serwisie. W autach z systemem keyless (bezkluczykowym) kodowanie pilota polega na przypisaniu nowego transpondera do pamięci pojazdu, co wymaga zarówno sprzętu, jak i wiedzy technicznej. W przypadku zgubienia wszystkich kluczyków, proces jest bardziej skomplikowany i wymaga odczytania kodu immobilisera bezpośrednio z modułu sterującego. Niezależnie od marki, po każdym kodowaniu pilota należy sprawdzić działanie wszystkich funkcji: otwieranie, zamykanie, uruchamianie silnika oraz ewentualne funkcje dodatkowe (np. otwieranie bagażnika). Regularna synchronizacja i kodowanie pilotów po wymianie baterii lub naprawach elektryki zapobiega problemom z dostępem do auta i jego uruchomieniem.
