Jaki prąd do ładowania samochodu elektrycznego jest potrzebny

Pytanie o to, jaki prąd jest potrzebny do ładowania samochodu elektrycznego, dotyczy zarówno rodzaju zasilania, jak i parametrów instalacji, od których zależą czas uzupełniania energii, bezpieczeństwo oraz koszty; w praktyce wyróżniamy ładowanie prądem przemiennym AC oraz prądem stałym DC, przy czym AC to standard dla domu i miejsc pracy, a DC służy do szybkich postojów w trasie. Domowa sieć jednofazowa 230 V z gniazdem Schuko pozwala najczęściej na prąd 8–10 A w trybie awaryjnym i do 16 A z kontrolerem bezpieczeństwa, co przekłada się na moc rzędu 1,8–3,7 kW i bardzo spokojne, nocne ładowanie; wygodniejszym rozwiązaniem jest wallbox 1-fazowy 7,4 kW lub 3-fazowy 11 kW/22 kW, zasilany z dedykowanego obwodu z odpowiednim zabezpieczeniem nadprądowym i różnicowoprądowym. W instalacjach AC kluczowa jest ochrona przed prądami upływowymi DC z ładowarki pokładowej auta: większość nowoczesnych wallboxów ma wbudowaną detekcję 6 mA DC, co pozwala zastosować upstream wyłącznik RCD typu A zamiast droższego typu B, ale zawsze należy postępować zgodnie z dokumentacją producenta i projektem elektryka. W budynkach wielorodzinnych sprawdza się dynamiczne zarządzanie mocą, które dzieli dostępny przydział między wiele stanowisk, ograniczając prąd w godzinach szczytu i podnosząc go, gdy inne punkty są nieaktywne; dzięki temu nie trzeba natychmiast zwiększać mocy przyłączeniowej. W trasie korzysta się z ładowarek DC o mocach od 50 do 350 kW, a realna szybkość zależy od krzywej ładowania danego modelu, temperatury baterii i stanu naładowania: maksymalne moce osiąga się zwykle między 10 a 60 procent SoC, po czym sterownik ogranicza prąd, aby chronić ogniwa; dla kierowcy oznacza to, że najkrótszy czas podróży daje kilka krótszych postojów zamiast jednego długiego do 100 procent. Istotne są również parametry gniazda w aucie: w Europie standardem jest Type 2 dla AC i CCS Combo 2 dla DC, a niektóre pojazdy przyjmują w AC tylko 1 fazę 7,4 kW, inne 3 fazy 11 kW lub 22 kW; wybór wallboxa warto więc dopasować do ładowarki pokładowej samochodu, aby nie przepłacać za niewykorzystaną moc. Przy projektowaniu domowej infrastruktury bierze się pod uwagę przekroje przewodów, spadek napięcia, długość linii, warunki środowiskowe i wentylację, a także miejsce montażu względem strefy parkowania i sposobu prowadzenia kabla, by uniknąć potknięć oraz ułatwić zimowe użytkowanie. Coraz większą rolę odgrywa integracja z fotowoltaiką i magazynem energii: sterownik potrafi ładować auto nadwyżką z dachu, automatycznie modyfikując prąd w zakresie kilku amperów tak, aby maksymalizować autokonsumpcję i minimalizować oddawanie do sieci; w taryfach dynamicznych ładowarka może sama wybierać godziny najniższej ceny kWh. Z punktu widzenia bezpieczeństwa ważne jest, by nie używać przedłużaczy do ładowania z gniazda ogólnego przeznaczenia, regularnie kontrolować stan styków i temperaturę wtyków oraz pamiętać, że mokra kostka brukowa czy deszcz nie stanowią problemu dla uziemionych, certyfikowanych urządzeń, o ile zachowano normy montażu. Podsumowując, „jaki prąd” to połączenie odpowiedniej fazowości i natężenia, zgodności ze standardem złącza w aucie, jakości zabezpieczeń i mądrego zarządzania mocą; dobór 7,4–11 kW w domu z dynamicznym balansowaniem oraz korzystanie z DC w trasie zapewni kompromis między czasem, kosztami i żywotnością baterii.